Presudom Apelacionog suda u Nišu Gž1 3082/23 od 22.09.2023. godine, stavom prvim izreke, preinačena je navedena prvostepena presuda, tako što je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca da se obaveže tuženi da isplati tužiocu na ime razlike od isplaćene do pripadajuće plate po osnovu nepriznatog koeficijenta za zvanje primarijusa od 0,50% za period od 27.05.2019. godine do 01.12.2021. godine ukupan iznos od 53.867,27 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačno određene novčane mesečne iznose, bliže određeno ovim stavom izreke. Stavom drugim izreke, odlučeno je da svaka stranka snosi svoje troškove parničnog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilac je blagovremeno izjavio reviziju, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka, pogrešne primene materijalnog prava i pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja.

Revizija tužioca je dozvoljena na osnovu odredbe člana 403. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku - ZPP („Službeni glasnik RS“, broj 72/11 ... 10/23 – drugi zakon).

Ispitujući pravilnost pobijane presude, u smislu člana 408. ZPP, Vrhovni sud je našao da je revizija tužioca osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je u radnom odnosu kod tuženog kao specijalista uže specijalizacije ... i obavlja subspecijalističke poslove u dnevnoj bolnici za ... OJ Opšte bolnice Vranje ZC Vranje, sa koeficijentom na ime osnovne zarade od 29,32 i na ime rukovođenja od 1,43. Tužiocu je u skladu sa obaveštenjem od 22.04.2019. godine od strane nadležnog resornog ministra 11.04.2019. godine dodeljen naziv primarijusa. Tužilac smatra da mu na osnovu stečenog zvanja primarijusa pripada i uvećanje plate za 0,50%, dok je tokom prvostepenog postupka tuženi tvrdio da je u okviru pripadajućeg i priznatog koeficijenta sadržano i traženo uvećanje prema Uredbi o koeficijentima za obračun i isplatu plata zaposlenih u javnim službama, s obzirom na to da se radi o subspecijalisti i da mu iz navedenog razloga utuženo potraživanje po tom osnovu ne pripada. Tužilac je opredelio tužbeni zahtev u skladu sa nalazom i mišljenjem veštaka ekonomsko-finansijske struke.

Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je obavezao tuženog da isplati tužiocu na ime razlike od isplaćene pripadajuće plate po osnovu nepriznatog koeficijenta za zvanje primarijusa od 0,50% za traženi period ukupan iznos od 53.867,27 dinara, imajući u vidu navode tuženog koje sud nije prihvatio s obzirom na to da Uredbom nigde nije definisano i da je koeficijentom od 29,32 obuhvaćen i koeficijent 0,50% na osnovu priznatog stručnog zvanja primarijusa.

Međutim, drugostepeni sud je preinačio prvostepenu presudu u navedenom delu i odbio kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca za isplatu razlike od isplaćene pripadajuće plate po osnovu nepriznatog koeficijenta za zvanje primarijusa od 0,50% za period od 27.05.2019. godine do 01.12.2021. godine, za ukupan iznos od 53.867,27 dinara, uz zaključak da je u okviru inicijalnog i priznatog koeficijenta od 29,32 sadržan i deo koji se odnosi na stečeni naziv primarijusa i da mu se po tom osnovu ne može priznati dodatno uvećanje od još 0,50%, s obzirom na to da se iz sadržine odredbe člana 3. Uredbe o koeficijentima za obračun i isplatu plate zaposlenih u javnim službama to ne može zaključiti, jer je isplatom plate obračunate u skladu sa propisima koji se primenjuju u konkretnoj radnoj srediti, tužiocu kroz priznati koeficijent realizovano i pravo na isplatu traženog uvećanja za naziv primarijusa, shodno odredbi člana 4. stav 1. Zakona o platama u državnim organima i javnim službama. Dakle, kako tužilac kao subspecijalista i primarijus obavlja subspecijalističke poslove i kako je za tu grupu poslova u zdravstvenim ustanovama predviđen koeficijent od 29,32, koji je primenjivan za obračun i isplatu plate tužiocu, to mu ne pripada traženo uvećanje, jer je isto već sadržano u primenjenom i priznatom koeficijentu kao deo strukture tog koeficijenta po osnovu važećih normativnih rešenja.

Osnovani su navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava od strane drugostepenog suda, na koji revizijski razlog ovaj sud pazi i po službenoj dužnosti u smislu člana 408. ZPP, zbog čega je preinačena drugostepena presuda, odbijena žalba tuženog i potvrđena prvostepena presuda u preinačujućem pobijanom delu.

Odredbom člana 4. stav 1. Zakona o platama u državnim organima i javnim službama („Službeni glasnik RS“ broj 34/01 ... 21/16) propisano je da koeficijent izražava složenost poslova, odgovornost, uslove rada i stručnu spremu. Odredbom stava 2. ovog člana da koeficijent sadrži i dodatak na ime naknade za ishranu u toku dana i regresa za korišćenje godišnjeg odmora.

Odredbom člana 1. stav 1. tačka 1. Uredbe o koeficijentima za obračun i isplatu plata zaposlenih u javnim službama („Službeni glasnik RS“ br. 44/01 ... 119/23) propisano je da se ovom uredbom utvrđuju koeficijenti za obračun i isplatu plata zaposlenih i to u javnim službama koji se finansiraju iz budžeta Republike Srbije, autonomne pokrajine i jedinica lokalne samouprave. Odredbom člana 2. tačka 13. navedene Uredbe propisano je da za obračun i isplatu plata zaposlenih u zdravstvenim ustanovama primenjuju se odgovarajući koeficijenti i za subspecijalističke poslove koje obavljaju subspecijalisti, primarijusi ili specijalisti, magistri koji rade u specijalističkoj delatnosti 29,32. Odredbom člana 3. stav 1. tačka 11. pod tačka b.) navedene Uredbe, propisano je da se u zdravstvenim ustanovama uvećavaju koeficijenti na osnovu stručno priznatih i naučnih zvanja primarijusu za 0,50%.

Prema tome, kako je navedenom Uredbom o koeficijentima za obračun i isplatu plata zaposlenih u javnim službama koeficijent 29,32 priznat zdravstvenim radnicima taksativno navedenih specijalnosti koji obavljaju subespecijalističke poslove, odnosno kako je isti priznat s obzirom na vrstu poslova koji se obavljaju, predmetni koeficijent od 0,5% priznaje se kao dodatno uvećanje plate po sticanju naučnog zvanja, u konkretnom slučaju primarijusa i nije uračunat u koeficijent 29,32, vezan za vrstu (subspecijalističkih) poslova.

Odluku o troškovima revizijskog postupka sadržanu u stavu drugom izreke, Vrhovni sud je doneo primenom člana 165. stav 2. a u vezi člana 153. stav 1., 154. i 163. ZPP. Troškove postupka po reviziji čine troškovi na ime sastava revizije u iznosu od 27.000,00 dinara, takse na reviziju u iznosu od 8.109,38 dinara i takse na presudu po reviziji u iznosu od 12.164,07 dinara, sve u ukupnom iznosu od 47.273,45 dinara, primenom Tarife o nagradama i naknadama troškova za rad advokata i Tarifnog broja 1. stav 1. tačka 2. Taksene tarife iz Zakona o sudskim taksama.

Saglasno izloženom, primenom člana 416.stav 1. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Jelica Bojanić Kerkez,s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković