Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 525/2023
21.11.2024. godina
Beograd

Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Jelice Bojanić Kerkez, Radoslave Mađarov, Irene Vuković i Zorice Bulajić, članova veća, u parnici iz radnog odnosa tužilje AA iz ..., čiji je punomoćnik Željko Rajčević iz ..., protiv tužene Srednje škole „Sveti Sava“ iz Sombora, koju zastupa Pravobranilaštvo Grada Sombora, radi isplate, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 3148/22 od 20.07.2022. godine, u sednici veća održanoj dana 21.11.2024. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 3148/22 od 20.07.2022. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužene izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 3148/22 od 20.07.2022. godine.

ODBIJA SE zahtev tužilje za naknadu troškova postupka po reviziji.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Somboru P1 867/19 od 25.02.2022. godine, stavom prvim izreke, tužbeni zahtev je delimično usvojen. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da na ime zakonske zatezne kamate zbog kašnjenja u isplati naknade troškova za dolazak i odlazak sa rada - gradski prevoz, isplati tužilji ukupan iznos od 61,89 dinara u roku od osam dana od dana prijema prepisa presude. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da na ime razlike naknade troškova za dolazak i odlazak sa rada - gradski prevoz, isplati tužilji ukupan iznos od 6.736,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na novčane iznose navedene u tom stavu izreke počev od označenih datuma do isplate. Stavom četvrtim izreke, odbijen je tužbeni zahtev u delu potraživanja zakonske zatezne kamate na iznos od 61,89 dinara počev od 11.05.2021. godine do isplate. Stavom petim izreke, obavezana je tužena da nadoknadi tužilji troškove parničnog postupka u iznosu od 110.860,62 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.

Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 3148/22 od 20.07.2022. godine, stavom prvim izreke, delimično je preinačeno rešenje sadržano u presudi Osnovnog suda u Somboru P1 867/19 od 25.02.2022. godine i odbijen zahtev tužilje za naknadu troškova parničnog postupka preko iznosa od 100.388,62 dinara sa zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate. Stavom drugim izreke, u preostalom delu je odbijena žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u usvajajućem delu i preostalom delu odluke o naknadi troškova postupka. Stavom trećim izreke, odbijen je zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužena je, zbog pogrešne primene materijalnog prava, blagovremeno izjavila reviziju predviđenu članom 404. ZPP (posebna revizija).

Tužilja je u odgovoru na reviziju predložila da se ne dozvoli odlučivanje o posebnoj reviziji tužene i ona odbaci kao nedozvoljena a tužena obaveže na naknadu troškova postupka povodom tog pravnog leka.

Predmet spora je naknada troškova za dolazak na rad i odlazak sa rada, u smislu člana 118. stav 1. tačka 1. Zakona o radu i člana 26. stav 1. i 2. Posebnog kolektivnog ugovora za zaposlene u osnovnim i srednjim školama i domovima učenika, prema ceni prevozne karte u javnom saobraćaju koji, na osnovu ugovora o poveravanju javnog linijskog prevoza putnika na teritoriji Grada Sombora od 04.08.2016. godine, obavlja preduzeće „Sever trans“ iz Sombora kao jedini prevoznik na svim gradskim i prigradskim linijama.

Po oceni Vrhovnog suda o posebnoj reviziji tužene u ovom sporu nije potrebno odlučivati radi ujednačavanja sudske prakse ili novog tumačenja prava. O pravu zaposlenih kod tužene na naknadu troškova prevoza i njihovoj visini revizijski sud je izneo svoj pravni stav u odlukama donetim po revizijama tužene, izjavljenim u drugim istovetnim činjenično-pravnim sporovima, u kojima je dato i tumačenje relevantnih odredbi materijalnog prava i njihovoj primeni u konkretnom slučaju.

Iz tog razloga, na osnovu člana 404. ZPP, odlučeno je kao u prvom stavu izreke.

O dozvoljenosti revizije u sporoima o novčanim potraživanjima iz radnog odnosa odlučuje se shodnom primenom člana 403. stav 3. ZPP, kao u drugim imovinsko-pravnim sporovima - prema vrednosti predmeta spora pobijanog dela. Vrednost predmeta ovog spora u pobijanom delu je niža od vrednosti koja je po toj odredbi merodavna za dozvoljenost revizije, zbog čega je na osnovu člana 413. ZPP, odlučeno kao u drugom stavu izreke.

Troškovi odgovora na reviziju, po oceni Vrhovnog suda, nisu bili nužni. Zato je zahtev tužilje za njihovu naknadu odbijen i primenom člana 165. stav 1. u vezi sa članom 154. stav 1. ZPP odlučeno kao u trećem stavu izreke.