Ispitujući pobijanu presudu, na osnovu člana 408. U vezi člana 403. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS”, br. 72/2011...18/20 i 10/23 – dr. zakon, u daljem tekstu: ZPP), Vrhovni sud je ocenio da revizija tužilje nije osnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti. Tužilja u reviziji ukazuje da je pobijana presuda zahvaćena bitnom povredom odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 12. ZPP, međutim, kako se, shodno odredbi člana 407. stav 1. ZPP, zbog ove bitne povrede revizija ne može izjaviti, to ovi navodi nisu razmatrani.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilja je od 1981. godine bila u braku sa pok. ŽŽ, sa kojim ima ćerku EE i sina ĐĐ, ovde tužene. ŽŽ je preminuo ...2008. godine, njegov otac ZZ preminuo je ...2012. godine u toku prvostepenog postupka. Majka pok. II je preminula nakon izjavljenih žalbi ...2020. godine. Tužena DD je sestra, tuženi BB i GG su braća pok. ŽŽ, a svi su deca pok. ZZ i pok. II, dok je tužena VV, supruga tuženog BB. Tokom trajanja bračne zajednice tužilje i ŽŽ, na parceli ZZ kp .. upisanoj u LN .. KO ..., na mestu stare kuće izgrađena je porodična stambena zgrada na sprat, sa četiri stana. ZZ je bio građevinski preduzimač i gradio je ovu porodičnu stambenu zgradu za sebe i sinove, te je svakom sinu ustupio po jedan stan u njoj. Prizemlje porodične stambene zgrade koja je u osnovi dimenzija 11,90 h 10,40 metara, prema ulici sa desne strane od ulaza sadrži prostor površine 36,40 m2, dimenzija 10,40 h 3,50 m, koji nije odvojen od ostalog prizemlja, odnosno između tog prostora i ostalog prostora u prizemlju ne postoji pregradni zid, a prema projektnoj dokumentaciji i građevinskoj dozvoli, koja glasi na investitora ZZ, ovaj prostor predstavlja stambeni prostor i u toj funkciji se i koristi, kako je utvrđeno veštačenjem od strane sudskog veštaka građevinske struke. Ovaj prostor koji je tužilja označila kao lokal u prizemlju površine 60 m2, po građevinskoj dozvoli i projektnoj dokumentaciji se nalazi u delu koji predstavlja stambeni prostor prizemlja i isti bi mogao da ima namenu poslovnog prostora ako bi se izvršila promena namene i stambeni prostor pretvorio u poslovni, odnosno prostorija koja je od strane tužilje označena kao lokal površine 60 m2, nije fizički odvojena od ostalog prostora u prizemlju, niti ovaj prostor poseduje poseban priključak za elektro instalaciju. U prizemlju postoji poslovni prostor površine 50 m2, koji je fizički izdvojen i ima odobrenje za upotrebu izdato 17.10.1988. godine, i izgrađen je na osnovu rešenja nadležnog organa. Preostali deo prizemlja, kako je već objašnjeno predstavlja stambeni prostor. Pok. ZZ je po ugovoru o poklonu od 30.03.2011. godine, overenom pred Osnovnim sudom u Smederevu, Sudska jedinica u Velikoj Plani, poklonio, između ostalog, svom sinu tuženom BB poslovni prostor ukupne površine 50 m2, u kući na kp .. KO ..., za koji poklonodavac ima odobrenje za upotrebu od 17.10.1988. godine. Tužilja ne spori pravo svojine tuženom BB na lokalu u prizemlju stambene zgrade koji mu je otac poklonio, već tvrdi da u prizemlju zgrade postoji i poslovna prostorija koja je susvojina njena i njenog pok. supruga u jednakim delovima, tako da 1/2 dela te prostorije predstavlja zaostavštinu njenog pok. supruga, a na ½ dela ona ima susvojinu po osnovu bračne tekovine i sticanja u široj porodičnoj zajednici.

Polazeći od činjeničnog stanja, utvrđenog na osnovu rasprave, drugostepeni sud je tužbeni zahtev odbio, jer iz izvedenih dokaza proizlazi da u porodičnoj zgradi ne postoji određen kao poseban i samostalan deo, poslovna prostorija sa desne strane od ulaza u zgradu površine 60 m2, na kome tužilja traži da se utvrdi da po ½ idealnih delova predstavlja zaostavštinu njenog pok. supruga i njenu svojinu po osnovu sticanja u bračnoj i porodičnoj zajednici, dajući za svoju odluku razloge koje u svemu prihvata i Vrhovni sud.

Po oceni Vrhovnog suda pravilan je zaključak drugostepenog suda, zasnovan na pravilno i potpuno utvrđenom činjeničnom stanju, a posebno na nalazu veštaka, da poslovni prostor koji je predmet tužbenog zahteva ne postoji kao poseban deo zgrade niti kao funkcionalna celina, namenjen za obavljanje delatnosti, sa posebnim ulazom i fizički odvojen od ostalog prostora, što su uslovi da deo nepokretnosti predstavlja zasebnu nepokretnost koja može biti predmet samostalnog sticanja prava svojine. U ovom slučaju deo porodične zgrade na kome tužilja traži utvrđenje prava svojine, predstavlja deo stambenog prostora u prizemlju zgrade, a ne poseban deo zgrade – poslovnu prostoriju, zbog čega suprotno navodima revizije ne može samostalno biti u pravnom prometu.

Bez uticaja na drugačiju odluku su i navodi revizije o porodičnom dogovoru oca – pok. ZZ sa sinovima u pogledu prizemlja porodične zgrade i lokala koji je u njemu trebalo da budu formirani po tom dogovoru, s obzirom da iz izvedenih dokaza na nesumnjiv način proizlazi da je u prizemlju kao poseban deo zgrade formiran samo lokal koji je sada u svojini tuženog BB, koje pravo mu tužilja ne spori, a da u preostalom delu prizemlja nisu formirani lokali kao posebni delovi zgrade, već se taj prostor koristi kao stambeni.

Pravilna je i odluka o troškovima postupka iz stava drugog i trećeg izreke pobijane presude, kojom je potvrđena prvostepena odluka da svaka stranka snosi svoje troškove spora i kojom je odlučeno da svaka stranka snosi svoje troškove drugostepenog postupka, s obzirom da tužilja, koja u parnici nije uspela shodno odredbi člana 153. stav 1. ZPP, nema pravo na naknadu troškova spora.

Na osnovu izloženog primenom člana 414. ZPP, doneta je odluka kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Branka Dražić,s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković