Protiv drugostepene presude, tužioci su blagovremeno izjavili reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Tuženi su podneli odgovor na reviziju tužilaca.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u smislu člana 408. u vezi člana 403. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 72/11, 55/14) i utvrdio da je revizija tužilaca osnovana.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužioci su bili u radnom odnosu kod Kompanije „Internacional CG“ DP Beograd TC Kopaonik do prodaje imovine ove kompanije tuženom PD „MK Group“ DOO Beograd kao kupcu, po osnovu ugovora o prodaji imovine metodom javnog tendera zaključenog između Agencije za privatizaciju RS i Kompanije „Internacional CG“ DP Beograd u restruktuiranju, kao prodavaca, i tuženog PD „MK Group“ DOO Beograd, kao kupca, koji ugovor je overen od strane Drugog opštinskog suda u Beogradu 26.12.2008. godine. Tuženi PD „MK Group“ DOO Beograd je u skladu sa ugovorom o kupoprodaji formirao novo privredno društvo PD MK „Mountain Resort“ DOO Kopaonik ovde tuženog, koji je u radni odnos preuzeo sve radnike zaposlene kod kompanije „Internacional CG“ Kopaonik, a sa tužiocima je zaključen ugovor o radu 01.06.2009. godine. Tuženi PD „MK Group“ DOO kao kupac obavezao se socijalnim programom (koji je sastavni deo navedenog ugovora od 26.12.2008. godine) da će svaki zaposleni imati najmanje prava i obaveze utvrđene Kolektivnim ugovorom zaključenim 2005. godine sa svim važećim aneksima i da zarada svakog zaposlenog ne može biti niža od proseka zarade zaposlenog u poslednja tri meseca koji su prethodili objavi javnog poziva za prodaju, kao i da će to novo društvo poštovati koletivni ugovor sa svim važećim aneksima u periodu od jedne godine od dana ispunjenja. Tuženi PD MK „Mountain Resort“ DOO Kopaonik tužiocima tokom spornog perioda nije isplaćivao zarade u visini tromesečnog proseka zarade po Posebnom kolektivnom ugovoru za delatnosti ugostiteljstva i turizma („Sl. glasnik RS“, br. 74/07), već obračunatu u skladu sa Pojedinačnim kolektivnim ugovorom Kompanije „Internacional CG“ iz 2005. godine, u visini tromesečnog proseka koju im je Kompanija „Internacional CG“ isplatila za april, maj i juni 2008. godine.

Pri tom, Kompanija „Internacional CG“ tužiocima nije isplaćivala zarade u skladu sa Posebnim kolektivnim ugovorom za delatnosti ugostiteljstva i turizma („Sl. glasnik RS“, br. 74/07), već prema cenama rada iz Pojedinačnog kolektivnog ugovora, pa je pravnosnažnim presudama Opštinskog suda u Raškoj (P1 219/08 od 01.12.2008. godine i P1 308/08 od 05.02.2009. godine) obavezana da tužiocima za period od 01.01.2007. godine do 31.08.2008. godine isplati razliku između isplaćenih i pripadajućih zarada po Posebnom kolektivnom ugovoru, i to tužiocu BB iznos od 480.139,00 dinara a tužilji AA 560.557,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne mesečne iznose od dospelosti do isplate. U ovoj parnici tužioci su tražili isplatu razlike između isplaćenih zarada prema Pojedinačnom kolektivnom ugovoru i zarada obračunatih primenom cene rada iz Posebnog kolektivnog ugovora za delatnost ugostiteljstva i turizma za sporni period, a visina razlike zarade utvrđena je na osnovu nalaza i mišljenja veštaka ekonomske struke.

Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepenom presudom je usvojen tužbeni zahtev tužilaca i dosuđena razlika zarade za sporni period, a pobijanom drugostepenom presudom preinačena je prvostepena presuda i tužbeni zahtev tužilaca odbijen kao neosnovan. Po oceni drugostepenog suda, tuženi PD „MK Group“ DOO je kao kupac u celosti ispunio svoju obavezu preuzetu ugovorom o prodaji imovine metodom javnog tendera, čiji je sastavni deo bio socijalni program, a tuženi PD MK „Mountain Resort“ DOO Kopaonik je tužiocima isplatio zaradu u spornom periodu prema ugovorom preuzetoj obavezi u visini utvrđenoj na osnovu prosečne tromesečne zarade koju joj je Kompanija „Internacional CG“ isplatila za april, maj i jun 2008. godine, zbpg čega tužbeni zahtev tužilaca za isplatu razlike zarade nije osnovan.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, u pobijanoj drugostepenoj presudi pogrešno je primenjeno materijalno pravo kada je prvostepena presuda preinačena i tužbeni zahtev tužilaca odbijen kao neosnovan. Naime, prema Posebnom kolektivnom ugovoru za delatnosti ugostiteljstva i turizma („Službeni glasnik RS“ 81/03, 96/03), članom 41. utvrđena je cena rada u bruto mesečnom iznosu od 6.850,00 dinara za pun fond radnih sati, a članom 2. je propisano da će se ovaj kolektivni ugovor primeniti neposredno ako se kod poslodavca Pojedinačnim kolektivnim ugovorom ili opštim aktom poslodavca zaposlenima daju manja prava i utvrđuju nepovoljniji uslovi rada od prava utvrđenih zakonom i posebnim kolektivnim ugovorom. Novi Posebni kolektivni ugovor za delatnost ugostiteljstva i turizma Srbije stupio je na snagu 17.08.2007. godine, koji je članom 44. stav 2. propisao da se osnovna zarada za najjednostavniji posao koeficijent 1 utvrđuje po radnom času u visini minimalne zarade utvrđene odlukom Socijalno ekonomskog saveta Republike Srbije, u skladu sa zakonom, a članom 2. je preuzeta istovetna odredba u pogledu neposredne primene Kolektivnog ugovora u slučaju nepovoljnijih uslova rada ili manjih prava u pojedinačnim ugovorima poslodavaca. S obzirom da je raniji poslodavac tužiocima isplaćivao nižu zaradu od zarade obračunate po cenama rada iz Posebnog kolektivnog ugovora, pravnosnažnim presudama Opštinskog suda u Raškoj (P1 219/08 od 01.12.2008. godine i P1 308/08 od 05.02.2009. godine) Kompanija „Internacional CG“ obavezana je da svakom od tužilaca isplati dosuđene iznose na ime razlike između isplaćenih i pripadajućih zarada po Posebnom kolektivnom ugovoru za period od 01.01.2007. godine do 31.08.2008. godine. Navedene presude donete su pre zaključivanja ugovora o prodaji imovine metodom javnog tendera čiji je sastavni deo socijalni program, kojim se tuženi PD „MK Group“ DOO kao kupac obavezao da će zaposlenima dati najmanje prava i obaveze utvrđene Kolektivnim ugovorom zaključenim 2005. godine sa svim važećim aneksima, a koju obavezu je imao i tuženi PD MK „Mountain Resort“ DOO Kopaonik, koga je tuženi PD „MK Group“ DOO formirao i u kome su tužioci zasnovali radni odnos. Kod takvog stanja, a kako tuženi PD MK „Mountain Resort“ DOO Kopaonik tužiocima nije isplatio tromesečni prosek zarade za sporni period u skladu sa Posebnim kolektivnim ugovorom, dok je pravnosnažnim presudama Opštinskog suda u Raškoj (P1 219/08 od 01.12.2008. godine i P1 308/08 od 05.02.2009. godine) raniji poslodavac obavezan da tužiocima isplati ovu razliku zarade i da prema nalazu i mišljenju veštaka razlika zarade za sporni period iznosi za tužilju AA 519.602,92, a za tužioca BB 415.662,06 dinara, to je pravilan zaključak prvostepenog suda da svakom od tužilaca pripada navedena razlika zarade koju su tuženi solidarno u obavezi da im isplate sa zakonskom zateznom kamatom prema opredeljenim pojedinačnim mesečnim iznosima.

S obzirom na navedeno, drugostepena presuda je preinačena, odbijena žalba tuženih i potvrđena prvostepena presuda, u skladu sa članom 416. stav 1. ZPP.

Odluka o dosuđenju tužiocima troškova revizijskog postupka doneta je u skladu sa čl. 153. i 165. ZPP, prema važećoj Advokatskoj tarifi i Taksenoj tarifi iz Zakona o sudskim taksama, dok je odluka o troškovima odgovora na reviziju tuženih doneta primenom člana 154. stav.1 ZPP budući da troškovi odgovora na reviziju ne predstavljaju potrebne troškove radi vođenja parnice.

Predsednik veća-sudija

Vesna Popović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić