Ispitujući pobijano rešenje u smislu člana 408. u vezi člana 420. stav 6. ZPP („Službeni glasnik RS broj 72/11...10/23) koji se primenjuju na osnovu člana 30. stav 2. ZVP („Službeni glasnik SRS“ broj 25/82, 48/88, „Službeni glasnik RS“ broj 46/95..106/15) i člana 27. stav 1. ZVP, kao i člana 92 Zakona o uređenju sudova („Službeni glasnik RS broj 10/23) Vrhovni sud je ocenio da revizija nije osnovana.

U provedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti. Navodima revizije da obrazloženje i razlozi rešenja nisu u skladu sa važećim propisima ukazuje se na pogrešnu primenu materijalnog prava kao revizijski razlog, a ne na učinjenu bitnu povredu odredaba parničnog postupka, kako revident formuliše ovaj razlog.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, rešenjem Stambene komisije SO Palilula od 18.11.1994. godine BB je po osnovu teške životne i stambene situacije dodeljen stan broj ... u Ulici ... broj ..., koji se sastoji od sobe i kuhinje ukupne površine 28m2 i koji stan će koristiti sa suprugom AA i sinom VV kao članovima porodičnog domaćinstva. Na osnovu ove odluke BB kao zakupac je sa JP za stambene usluge u Beogradu kao zakupodavcem 28.07.1995. godine zaključio ugovor o zakupu stana broj ... u Ulici ... broj ..., u kom ugovoru je navedeno da će zakupac stan koristiti sa članovima porodičnog domaćinstva, suprugom AA i sinom VV. Presudom P 515/97 od 10.07.1997. godine razveden je brak AA i BB zaključen 18.09.1982. godine, a zajednički sin stranaka VV rođen ...1983. godine poveren je na samostalno staranje majci. Nakon razvoda braka predlagač AA je sa sinom VV ostala da živi u stanu broj ... u Ulici ... broj ... u kome i danas stanuje, a bivši suprug BB se iselio iz njega. Stoga je pravnosnažnom presudom od 29.05.2012. godine usvojen zahtev Opštine Palilula iz Beograda pa je utvrđeno da je prestao ugovor o zakupu od 28.07.1995. godine za stan broj ... u Ulici ... broj ... zaključen između JP za stambene usluge u Beogradu sa jedne strane i tuženog BB sa druge strane, pošto je utvrđeno da se tuženi BB iselio iz tog stana, pa je ugovor o zakupu prestao zbog njegovog nekorišćenja, ali je odbijen zahtev za iseljenje tuženog BB sa svim licima i stvarima, pošto je u postupku utvrđeno da stan i dalje koriste članovi njegovog porodičnog domaćinstva, razvedena supruga AA i sin VV.

Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja nižestepeni sudovi su u postupku koji je sproveden u skladu sa odredbom člana 35. stav 4. Zakona o stanovanju („Službeni glasnik RS“ broj 50/92...99/11) koji je važio u vreme nastanka spornog pravnog odnosa, pravilnom primenom materijalnog prava utvrdili da je predlagač nosilac prava zakupa na neodređeno vreme u navedenom stanu, na osnovu kog prava će ga i dalje koristiti do zaključenja ugovora o zakupu stana, jer su za to ispunjeni zakonom propisani uslovi.

Neosnovano se revizijom ukazuje na pogrešnu primenu materijalnog prava.

Naime, nižestepeni sudovi su pravilno zaključili da se na odluku o zahtevu za određivanje zakupa stana primenjuju odredbe člana 35. stav 4. Zakona o stanovanju kojim je propisano da se u slučaju razvoda braka razvedeni supružnici sporazumevaju o tome ko će nastaviti sa korišćenjem stana u svojstvu zakupca, a ako sporazum ne postignu, na predlog jednog od supružnika nadležni sud će u vanparničnom postupku doneti rešenje o određivanju supružnika koji nastavlja sa korišćenjem stana u svojstvu zakupca, vodeći računa o stambenim potrebama razvedenih supružnika i njihove dece, o tome ko je zakupac stana, materijalnom i zdravstvenom stanju supružnika i drugih.

Ovo stoga što je konkretni postupak započet predlogom za utvrđivanje nosioca prava zakupa na stanu broj ... Ulica ... broj ..., koji je podnet protiv razvedenog supruga BB i davaoca stana u zakup Gradske Opštine Palilula u smislu člana 35. stav 4. navedenog Zakona o stanovanju, a kom predlogu se davalac stana u zakup na ročištu održanom 08.07.1999. godine nije protivio. To znači da je postupak započet posle razvoda braka predlagača i protivnika predlagača BB radi određivanja zakupca na stanu posle razvoda njihovog braka. S obzirom da je pravnosnažnom presudom utvrđeno da je prestao ugovor o zakupu usled prestanka njegovog korišćenja od strane zakupca, ali ne i od strane ostalih korisnika stana (razvedenog bračnog druga i deteta), to su nakon ovakve odluke o predlogu nižestepeni sudovi pravilno odlučivali primenom člana 34. stav 1. Zakona o stanovanju, zbog čega je pobijanim odlukama predlagač određen za zakupca na stanu i obavezan protivnik predlagača Grad Beograd, kao pravni sledbenik davaoca stana u zakup Gradske opštine Palilula po stupanju na snagu Zakona o javnoj svojini, da sa zakupcem zaključi ugovor o zakupu stana, pošto je to 2018. godine odbio da učini.

Imajući u vidu da je predlagač razvedeni supružnik ranijeg zakupca, i da je protivnik predlagača odbio da zaključi ugovor o zakupu predmetnog stana sa njom, to je pravilan zaključak nižestepenih sudova da su za predlagača ispunjeni uslovi iz člana 34. stav 1. i 35. stav 4. Zakona o stanovanju za sticanje prava na zaključenje ugovora o zakupu predmetnog stana, a time i za donošenje rešenja koji zamenjuje ugovor o zakupu stana na neodređeno vreme.

Pravilna je i odluka o troškovima postupka, doneta pravilnom primenom člana 153. i 154. ZPP u vezi člana 28. ZVP, s obzirom na uspeh predlagača u postupku.

Na osnovu iznetog, Vrhovni sud je primenom člana 414. stav 1. u vezi člana 420. stav 6. ZPP i člana 30. stav 2. ZVP odlučio kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Dragana Marinković,s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković