U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je invalidski penzioner, živi u selu ..., poseduje porodičnu kuću i poljoprivredno imanje obradive površine 5 ha i šume površine 4 ha. Tužilac je živeo u Nemačkoj sa tadašnjom suprugom i sinom, ovde tuženim, da bi se krajem 90-tih godina razveo od supruge, napustio porodičnu zajednicu i o tuženom je nastavila da se stara majka. Tuženi živi i radi u Nemačkoj i ostvaruje zaradu u iznosu od 2.795,00 evra, izdržava maloletnu ćerku, a do 2019. godine, je redovno slao novac tužiocu i učestvovao finansijski u renoviranju i izgradnji objekata koji su u vlasništvu tužioca, nakon čega su se njihovi odnosi poremetili.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su odbili tužbeni zahtev tužioca za izdržavanje od strane tuženog kao sina, nalazeći da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni zakonski uslovi, imajući u vidu ekonomski položaj tužioca koji nije ugrožen s obzirom na njegove imovinske prilike, te činjenicu da ostvaruje redovan mesečni prihod na ime invalidske penzije i poseduje veliku površinu obradivog zemljišta i šume, koje u situaciji da nije u mogućnosti da obrađuje, može angažovati treća lica kako bi ostvario prihod, kako naturalnim davanjem, tako i plaćanjem zakupa ili rente, pa je primenom člana 156. Porodičnog zakona odlučeno kao u izreci.

Vrhovni sud nalazi da se neosnovano revizijom tužioca ukazuje na pogrešnu primenu materijalnog prava.

Po odredbi člana 156. Porodičnog zakona roditelj koji je nesposoban za rad, a nema dovoljno sredstava za izdržavanje, ima pravo na izdržavanje od punoletnog deteta ili drugog krvnog srodnika u pravoj nishodnoj liniji, odnosno od maloletnog deteta koje stiče zaradu ili ima prihode od imovine, srazmerno njegovim mogućnostima. Nema pravo na izdržavanje roditelj ako bi prihvatanje njegovog zahteva za izdržavanje predstavljalo očiglednu nepravdu za dete odnosno drugog krvnog srodnika. Po članu 160. zakona izdržavanje se određuje prema potrebama poverioca i mogućnostima dužnika izdržavanja, pri čemu se vodi računa o minimalnoj sumi izdržavanja. Potrebe poverioca izdržavanja zavise od njegovih godina, zdravlja, obrazovanja, imovine, prihoda te drugih okolnosti od značaja za određivanje izdržavanja. Mogućnosti dužnika izdržavanja zavise od njegovih prihoda, mogućnosti za zaposlenje i sticanje zarade, njegove imovine, njegovih ličnih potreba, obaveze da izdržava druga lica te drugih okolnosti od značaja za određivanje izdržavanja. Minimalna suma izdržavanja predstavlja sumu koju kao naknadu za hranjenike odnosno za lica na porodičnom smeštaju periodično utvrđuje ministarstvo nadležno za porodičnu zaštitu, u skladu sa zakonom.

Tužilac je invalidski penzioner i ostvaruje redovan mesečni prihod po osnovu invalidske penzije, stambeno je obezbeđen i poseduje poljopirviredno imanje velike površine sa šumom. Zato su neosnovani navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava ukazivanjem na radnu nesposobnost tužioca i visinu mesečnog iznosa penzije, jer roditelj ima pravo na izdržavanje od punoletnog deteta pod uslovom da je nesposoban za rad i da nema dovoljno sredstava za izdržavanje.

Nemogućnost da zbog radne nesposobnosti prihoduje od imovine koju poseduje sopstvenim radom ne isključuje, suprotno navodima revizije, mogućnost tužioca da imovinu značajne površine obradivog i šumskog zemljišta obrađuje angažovanjem trećih lica ili da izdavanjem u zakup stiče prihod. Sledom navedenog, bez uticaja su ostali revizijski navodi o imovinskim prilikama i prihodima tuženog.

Iz navedenih razloga, Vrhovni sud je odlučio na osnovu člana 414. stav 1. Zakona o parničnom postupku.

Predsednik veća – sudija

Dragana Marinković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić