U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti. Suprotno tvrdnji revidenta revizijski sud smatra da je žalbeni sud ocenio bitne žalbene navode koji su od značaja za presuđenje ove parnice, pa nije učinjena bitna povreda iz člana 374. stav 1. u vezi člana 396. stav 1. ZPP. Bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 12. ZPP na koju se navodima revizije ukazuje, nije propisana kao revizijski razlog u smislu člana 407. stav 1. tačke 2. i 3. ZPP. Ukazivanje na pogrešno utvrđeno činjenično stanje nije dozvoljen revizijski razlog.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je kao vojni rezervista učestvovao u ratu pri VP ..-... ..., u periodu od 24.03.1999. do 12.06.1999. godine, a što je upisano u vojnu knjižicu tužioca. Tužiocu koji je imao prebivalište na teritoriji ..., nisu isplaćene ratne dnevnice u skladu sa Pravilnikom o naknadi putnih i drugih troškova u Vojsci Jugoslavije, već su mu ratne dnevnice delimično isplaćene (primao samo iznose od 43 do 67,50 dinara po danu, dok je prema Pravilniku visina dnevnice u martu 1999. godine iznosila 86 dinara po danu u periodu od 01.04.1999. godine do 11.06.1999. godine 90 dinara po danu i u periodu od 11.06.1999. godine do 26.06.1999. godine 80 dinara po danu).Nije podnosio tužbu za isplatu ratnih vojnih dnevnica koje mu nisu isplaćene u potpunosti. Vlada Republike Srbije je 17.01.2008. godine, donela Zaključak kojim je prihvaćena informacija o potrebi obezbeđenja sredstava ostvarenih u postupku privatizacije za isplatu pomoći nerazvijenim opštinama i da se deo sredstava ostvarenih u postupku privatizacije 2007. godine u iznosu od 2.000.000.000,00 dinara, prenese u šest mesečnih rata počev od januara 2008. godine na posebne račune nerazvijenih opština Kuršumlija, Blace, Bojnik, Lebane, Žitorađa, Doljevac i Prokuplje, s`tim što pravo na dobijanje novčane pomoći stiče svaki ratni vojni rezervista iz ovih opština koji dostavi pravnosnažnu presudu donetu na osnovu odricanja od tužbenog zahteva pred nadležnim sudovima protiv Republike Srbije, radi isplate naknade, kao i pismenu izjavu da nema daljih potraživanja po tom osnovu prema Republici Srbiji. Predmet tužbenog zahteva je utvrđenje da je navedenim Zaključkom Vlade povređeno načelo jednakih prava i obaveza i izvršena diskriminacija na osnovu prebivališta ratnih vojnih rezervista sa teritorije svih ostalih opština koje nisu navedene u Zaključku, a time i tužioca kao učesnika rata 1999. godine.

Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, pravilno je u nižestepenim presudama primenjeno materijalno pravo kada je utvrđeno da je Zaključkom Vlade Republike Srbije od 17.01.2008. godine, povređeno načelo jednakih prava i obaveza čime je izvršena diskriminacija tužioca na osnovu mesta prebivališta.

Članom 14. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda propisano je da se uživanje prava i sloboda predviđenih u ovoj Konvenciji obezbeđuje bez diskriminacije po bilo kom osnovu kao što su pol, rasa, boja kože, veroispovest, političko ili drugo mišljenje, nacionalno ili socijalno poreklo povezanost sa nekom nacionalnom manjinom, imovina, rođenje ili drugi status.

Prebivalište je atribut fizičkog lica, a država nije dokazala da je činjenje razlike po regionima bilo opravdano i razumno (član 21. Ustava Republike Srbije).

Suprotno navodima revizije tužene, drugostepeni sud je pravilno zaključio da je tužena prema tužiocu postupila različito, bez razumnog i objektivnog opravdanja, u odnosu na rezerviste sa područja navedenih nerazvijenih opština, iako su i oni i tužilac bili u istoj situaciji i da je tužilac dokazao nejednako postupanje u odnosu na sebe, u kom slučaju se teret dokazivanja da je za takvo postupanje postojalo objektivno i razumno opravdanje prebacuje na tuženu, u smislu člana 45. Zakona o zabrani diskriminacije čije se procesne odredbe primenjuju u konkretnom slučaju.

Navodima revizije kojima se ukazuje da su tužiocu u celosti isplaćene ratne dnevnice prema tada važećim propisima, osporava se ocena izvedenih dokaza i utvrđeno činjenično stanje, što nije dozvoljen revizijski razlog u smislu člana 407. stav 2. ZPP.

Na osnovu člana 414. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Zvezdana Lutovac, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić