.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 2022/2021
14.10.2021. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: dr Dragiše B. Slijepčevića, predsednika veća, Jasmine Stamenković i dr Ilije Zindovića, članova veća, u parnici tužioca Društvo Zenit DOO Ćuprija, čiji je punomoćnik Zorica Perić, advokat u …, protiv tuženog AA iz …, čiji je punomoćnik Momir Stanisavljević, advokat u …, radi isplate, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 351/20 od 16.09.2020. godine, u sednici veća od 14.10.2021. godine, doneo je
P R E S U D U
ODBIJA SE, kao neosnovana, revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 351/20 od 16.09.2020. godine.
ODBIJAJU SE, kao neosnovani, zahtevi parničnih stranaka za naknadu troškova revizijskog postupka.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Paraćinu, Sudske jedinice u Ćupriji, P 706/19 od 04.11.2019. godine ukinuto je u celosti rešenje o izvršenju Osnovnog suda u Paraćinu, Sudske jedinice u Ćupriji, Iv 554/14 od 30.05.2014. godine i obavezan tužilac da tuženom naknadi troškove postupka u iznosu od 236.000,00 dinara.
Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 351/20 od 16.09.2020. godine preinačena je prvostepena presuda tako što je u celosti ostavljeno na snazi rešenje o izvršenju Osnovnog suda u Paraćinu, Sudske jedinice u Ćupriji, Iv 554/14 od 30.05.2014. godine kojim je obavezan tuženi da tužiocu isplati iznos od 588.326,01 dinara sa zakonskom zateznom kamatom obračunatom prema odredbama Zakona o visini stope zatezne kamate od 10.10.2011. godine do 24.12.2012. godine, a od 25.12.2012. godine do isplate prema odredbama Zakona o zateznoj kamati i troškove izvršenja u iznosu od 44.183,00 dinara i obavezan je tuženi da tužiocu na ime naknade troškova parničnog postupka isplati iznos od 432.236,00 dinara, a odbijen je zahtev tuženog za naknadu troškova žalbenog postupka.
Protiv pravnosnažne presude drugostepenog suda tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka, pogrešeno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primene materijalnog prava.
Ispitujući pobijanu presudu u smislu člana 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11...18/20), Vrhovni kasacioni sud je ustanovio da revizija nije osnovana.
U postupku donošenja pobijane presude nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stava 2. tačke 2. Zakona o parničnom postupku, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tuženi je u toku 2011. godine od tužioca kupovao materijal za građevinske radove na svom imanju u … . Kod tužioca je kupovao materijal do 20.09.2011. godine, a nakon toga kod drugih prodavaca. BB, koji je kod tuženog radio kao majstor, i supruga tuženog preuzimali su materijal od tužioca. Količina isporučenog materijala je bila saglasna količinama navedenim u otpremnicama. Tuženi je tužiocu na ime isporučenog građevinskog materijala isplatio iznos od 352.962,00 dinara. Tuženi je istakao, da je po pozivu tužiočeve zaposlene, isplatio preostali dug u iznosu od 4.650,00 evra, o čemu nema dokaz.
U otpremnicama koje je dostavio tužilac, osim u otpremnicama od 13.09.2011. i 02.08.2011. godine, hemijskom olovkom je naknadno dopisan iznos. Otpremnice koje je dostavio tuženi od 30.07.2011, 22.07.2011, 03.08.2011. i 02.09.2011. godine se razlikuju od otpremnica koje je tužilac dostavio jer u pomenutim otpremnicama nije naveden iznos kojim je tuženi zadužen.
Na osnovu nalaza i mišljenja veštaka ekonomske struke, koji su dati prema knjigovodstvenoj evidenciji tužioca, tužiočevo potraživanje prema tuženom iznosi 588.326,01 dinara.
Na osnovu nalaza i mišljenja veštaka građevinske struke u otpremnicama tužioca je navedena veća količina građevinskog materijala od količine ugrađenog građevinskog materijala. Vrednost ugrađenog građevinskog materijala je 849.329,43 dinara. U navedeni iznos je uračunata i armaturna mreža iako nema pouzdanih dokaza da je ugrađena, a od tog iznosa treba oduzeti vrednost odeđene količine letvi.
Prema stanovištu prvostepenog suda, tužbeni zahtev nije osnovan jer računi koje je tužilac izdao nisu dokaz da je građevinski materijal isporučen tuženom, već su to otpremnice, a sadržina otpremnica koje je tužilac dostavio ne može se prihvatiti kao istinita. Kako se origanili otpremnica nalaze kod tuženog, kao kupca, tužilac je u svojim otpremnicama količinu i cenu isporučenog materijala naknadno upisao, zbog čega se sadržina tih otpremnica razlikuje u odnosu na sadržinu otpremnica koje su kod tuženog u kojima ti podaci nisu navedeni. Pored navedenog, otpremnice nije potpisao tuženi, već njegova supruga i majstor BB zbog čega, takođe, ne mogu biti dokaz tužiočevog potraživanja.
Prema stanovištu drugostepenog suda, tužbeni zahtev je osnovan jer su otpremnice samo jedno od sredstava za dokazivanje tužiočevog potraživanja. Tuženi je i sam istakao da je isplatio tužiocu iznos od 4.650,00 evra na ime preostalog duga, iako ne poseduje dokaz za to, iz čega sledi da je dug koji je predmet ove parnice smatrao osnovanim. Kako je građevinski materijal koji je naveden u otpremnicama isporučivan na gradilište tuženog, nije od značaja ko je potpisao te otpremnice.
Nisu osnovani revizijski navodi kojima se ukazuje na pogrešno utvrđeno činjenično stanje. Prvostepena presuda sadrži razloge o utvrđenim činjenicama koji su saglasni međusobno i sadržini izvedenih dokaza, zbog čega ovaj sud nema razloga da sumnja u savesnost prvostepenog suda prilikom ocene izvedenih dokaza i utvrđivanja činjeničnog stanja.
Nisu osnovani revizijski navodi kojima se ukazuje na pogrešnu primenu materijalnog prava. Tuženi je i sam tokom postupka istakao da je isplatio tužiocu preostali iznos od 4.650,00 evra za isporučeni građevinski materijal, iako za to nema dokaz, čime je učinio izvesnim da potraživanje tužioca postoji. Visina potraživanja tužioca u iznosu od 588.326,01 dinara utvrđena je na osnovu nalaza i mišljenja veštaka ekonomske struke koji su dati prema knjigovodstvenoj evidenciji tužioca. Činjenica da se otpremnice koje se nalaze kod tužioca i tuženog razlikuju nije dokaz da potraživanje tužioca ne postoji imajući u vidu da je i sam tuženi istakao da je taj dug već isplatio. Osnovanost tužiočevog potraživanja proizlazi i iz tvrdnje majstora koji je kod tuženog primao isporučivan građevinski materijal da su se količina isporučenog materijala i materijala navedenog u otpremnicama međusobno slagale. Na osnovu nalaza i mišljenja veštaka građevinske struke utvrđeno je da je vrednost ugrađenog građevinskog materijala 849.329,43 dinara. Tuženi je nesporno isplatio tužiocu iznos od 352.962,00 dinara na ime isporučenog građevinskog materijala, a nije dokazao da je građevinski materijal ekvivalentan preostalom iznosu ukupne vrednosti izvedenih radova kupio kod drugog prodavca. Stoga je pobijanom presudom na osnovu pravilne primene članova 262. i 277. ZOO tužbeni zahtev usvojen.
Vrhovni kasacioni sud je, primenom člana 414. stava 1. ZPP, odlučio kao u prvom stavu izreke.
Vrhovni kasacioni sud je, primenom člana 165. stava 1. u vezi članova 153. i 154 ZPP, odbio zahteve parničnih stranaka za naknadu troškova revizijskog jer tuženi nije uspeo u ovom postupku, a odgovor na reviziju koji je podneo tužilac nije bio potreban za ovu parnicu.
Predsednik veća-sudija
dr Dragiša B. Slijepčević, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
