.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev 21698/2024
07.11.2024. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Gordane Komnenić, predsednika veća, dr Ilije Zindovića, Marije Terzić, Dragane Mirosavljević i Dobrile Strajina, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., kao pravnog sledbenika pok. BB, biv. iz ..., čiji je punomoćnik Dragan Bojanić, advokat iz ..., protiv tuženih VV iz ..., GG iz ..., DD iz ... i ĐĐ iz ..., čiji je zajednički punomoćnik Nebojša Đokić, advokat iz ..., EE iz ... i ŽŽ iz ..., čiji je punomoćnik Zoran Ilić, advokat iz ..., ZZ iz ... i II iz ..., radi utvrđenja, odlučujući o reviziji tuženih GG iz ..., DD iz ..., ĐĐ iz ... i VV iz ..., izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 890/24 od 14.05.2024. godine, u sednici održanoj 07.11.2024. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženih GG iz ..., DD iz ..., ĐĐ iz ... i VV iz ..., izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 890/24 od 14.05.2024. godine.
ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tuženih GG iz ..., DD iz ..., ĐĐ iz ... i VV iz ..., izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 890/24 od 14.05.2024. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Paraćinu P 372/20 od 30.08.2023. godine, stavom prvim izreke, usvojen je tužbeni zahtev tužioca i utvrđeno da je on, kao jedini zaveštajni naslednik sada pok. BB, biv. iz ..., što je utvrđeno pravnosnažnim rešenjem Osnovnog suda u Paraćinu O 2207/17 od 16.01.2018. godine, vlasnik – naslednik imovine koju je sada pok. BB, biv. iz ... stekla u toku bračne zajednice sa sada pok. JJ, biv. iz ..., koju čini 1/2 imovine navedene u tom stavu izreke, što su tuženi GG iz ..., DD iz ..., ĐĐ iz ... i VV iz ..., čiji je zakonski zastupnik majka KK, obe iz ..., EE iz ... i II iz ..., dužni da tužiocu priznaju i trpe da se on po osnovu ove presude kod nadležne RGZ SKN u Paraćinu uknjiži kao vlasnik tih nepokretnosti u dosuđenom delu. Stavom drugim izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužioca da se utvrdi da je on, kao jedini zaveštajni naslednik sada pok. BB, biv. iz ..., što je utvrđeno pravnosnažnim rešenjem Osnovnog suda u Paraćinu O 2207/17 od 16.01.2018. godine vlasnik – naslednik imovine koja je sada pok. BB, biv. iz ... stekla u toku bračne zajednice sa sada pok. JJ, biv. iz ..., koju čini 1/2 imovine navedene u tom stavu izreke, što bi tuženi ŽŽ iz ..., ZZ iz ..., bili dužni da tužiocu priznaju i trpe da se on na osnovu te presude kod nadležne RGZ SKN u Paraćinu uknjiži kao vlasnik nepokretnosti u dosuđenom delu. Stavom trećim izreke, tuženi VV, GG, DD, mal. ĐĐ, čiji je zakonski naslednik majka KK, EE i II su obavezani da tužiocu solidarno naknade troškove parničnog postupka u iznosu od 500.100,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od dana izvršnosti presude do isplate. Stavom četvrtim izreke, tužilac je obavezan da tuženoj ŽŽ naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 263.250,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate. Stavom petim izreke, odlučeno je da tužilac i tuženi ZZ snose svako svoje troškove postupka.
Apelacioni sud u Kragujevcu je, presudom Gž 890/24 od 14.05.2024. godine, stavom prvim izreke, odbio kao neosnovane žalbe tužioca, naslednika sada pok. BB, biv. iz ..., i žalbe tuženih VV iz ..., GG iz ..., DD iz ..., mal. ĐĐ iz ..., EE iz ... i ŽŽ iz ..., pa je potvrdio presudu Osnovnog suda u Paraćinu P 372/20 od 30.08.2023. godine, u stavovima prvom, drugom, trećem i četvrtom izreke. Stavom drugim izreke, odbijeni su zahtevi tužene VV iz ..., GG iz ..., DD iz ..., mal. ĐĐ iz ...,, EE iz ... i ŽŽ iz ... za naknadu troškova drugostepenog postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tuženi GG iz ..., DD iz ..., ĐĐ iz ... i VV iz ..., su izjavili blagovremenu reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava, pozivajući se na odredbu člana 404. Zakona o parničnom postupku.
Odredbom člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11... 18/20), u vezi odredbe člana 92. Zakona o uređenju sudova („Službeni glasnik RS“, broj 10/23), propisano je da je revizija izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).
Po oceni Vrhovnog suda, u konkretnom slučaju nije potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, niti je potrebno ujednačavanje sudske prakse kao ni novo tumačenje prava, pa nisu ispunjeni uslovi propisani odredbom člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku za odlučivanje o posebnoj reviziji revidenata.
Predmet tražene pravne zaštite je utvrđenje prava vlasništva tužioca, kao zaveštajnog naslednika pok. BB, biv. iz ..., na nepokretnostima stečenim u toku bračne zajednice sa sada pok. JJ, biv. iz ..., čiji su tuženi pravni sledbenici. Pobijana presuda, u delu kojim je tužbeni zahtev tužioca usvojen, doneta je primenom odgovarajućih odredbi materijalnog prava na utvrđeno činjenično stanje da je bračna zajednica pravnih prethodnika parničnih stranaka trajala 65 godina i da je pravni prethodnik tužioca, po osnovu rada i sticanja u braku, stekla pravo svojine na predmetnoj nepokretnosti doprinosom uvećanju imovine, odnosno sticanjem nove imovine, te doprinosom očuvanju imovine koju je JJ nasledio od svog oca LL. Ukazivanje revidenata na pogrešnu primenu materijalnog prava nije od uticaja, jer za primenu instituta posebne revizije nije od značaja svaka pogrešna primena materijalnog prava na konkretno utvrđeno činjenično stanje, već samo ona koja je od opšteg značaja za ostvarivanje i zaštitu ljudskih prava i obezbeđenje standarda pravičnog suđenja, što ovde nije slučaj.
Na osnovu odredbe člana 404. stav 2. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni sud je odlučio kao u stavu prvom izreke.
Vrhovni sud je ispitao dozvoljenost revizije u smislu odredbe člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona parničnom postupku i utvrdio da revizija nije dozvoljena.
Odredbom člana 403. stav 3. Zakona o parničnom postupku, propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Tužbu radi utvrđenja pravni prethodnik tužioca je podnela 11.09.2014. godine, a vrednost predmeta spora je 500.000,00 dinara.
Imajući u vidu da je ovo imovinsko-pravni spor koji se odnosi na novčano potraživanje u kome vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, sledi da revizija revidenata nije dozvoljena, na osnovu odredbe člana 403. stav 3. Zakona o parničnom postupku.
Na osnovu odredbe člana 413. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.
Predsednik veća – sudija
Gordana Komnenić,s.r.
Za tačnost otpravka
Zamenik upravitelja pisarnice
Milanka Ranković
