Dopunskom presudom Osnovnog suda u Rumi P 446/19 od 05.10.2021. godine, odbačen je tužbeni zahtev kojim je traženo da se ukine rešenje Opštine Pećinci – Opštinska uprava, Odljenje za budžet i finansije – Lokalna poreska administracija Pećinci broj 433-102/2017-III-03 od 21.08.2017. godine.

Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 1774/21 od 02.12.2021. godine, stavom prvim izreke, žalba tužene Opštine Pećinci je delimično usvojena a delimično odbijena i prvostepena presuda dopunjena presudom od 05.10.2021. godine je potvrđena u delu odluke kojim je utvrđeno da je nedozvoljeno izvršenje na nepokretnostima bliže opisanim u tom stavu izreke, a koje je određeno rešenjem o prinudnoj naplati poreske obaveze iz nepokretnosti, izdatim od strane Opštine Pećinci, Opštinska uprava – Odeljenje za budžet i finansije, Lokalna poreska administracija Pećinci od 21.08.2017. godine, kao i u delu odluke o određivanju privremene mere. Stavom drugim izreke, ukinuta je prvostepena presuda u delu odluke kojom je obustavljen poreski izvršni postupak određen rešenjem bliže označenim u tom stavu izreke i ukinute sve izvršne radnje u odnosu na predmetne nepokretnosti a tužena dužna trpeti da RGZ Služba za katastar nepokretnosti Pećinci izvrši brisanje upisanih tereta i zabeležbi u listu nepokretnosti na način bliže opisan u tom stavu izreke i u tom delu tužba je odbačena. Stavom trećim izreke, preinačena je odluka o troškovima postupka, tako što su tuženi obavezani da tužilji solidarno naknade troškove postupka u iznosu od 287.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti presude do isplate i to tako što je tuženi „La ferme“ AD Beograd obavezan da tužilji na ime troškova postupka isplati iznos od 129.145,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti presude do isplate. Stavom četvrtim izreke, odbijen je zahtev tužene Opštine Pećinci za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, u delu kojim je potvrđena prvostepena presuda i odluci o troškovima postupka, tužena Ošština Pećinci je blagovremeno izjavila reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava sa predlogom da se o reviziji odlučuje kao izuzetno dozvoljenoj na osnovu člana 404. Zakona o parničnom postupku, radi ujednačavanja sudske prakse.

Prema članu 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 72/11...18/20), revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja se ne bi mogla pobijati revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija). O dozvoljenosti i osnovanosti revizije iz stava prvog ovog člana odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija (stav 2.).

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, uslovi za primenu instituta izuzetno dozvoljene revizije iz člana 404. stav 1. ZPP u konkretnom slučaju nisu ispunjeni jer nema razloga koji ukazuju na potrebu razmatranja pravnih pitanja od opšteg interesa ili pravnih pitanja u interesu ravnopravnosti građana, kao i novog tumačenja prava. Pravnosnažnom presudom odlučeno je o zahtevu tužilje na osnovu člana 85. Zakona o preskom postupku i poreskoj administraciji (izlučna tužba). Pravo svojine nije nužno jedino pravo koje je podobno da spreči izvršenje, već savesni sticalac koji ima valjan pravni osnov za sticanje prava svojine – ugovor o kupoprodaji, zaključen pre nego što je određeno izvršenje, koji je u celini izvršen, u odnosu na druga lica se pojavljuje kao pretpostavljeni vlasnik sa svojinskim ovlašćenjima i pravom na zaštitu, bez obzira što u vreme donošenja rešenja o izvršenju nije izvršio upis svog prava u katastru nepokretnosti i tako stekao svojinu u smislu člana 33. Zakona o osnovama svojinsko-pravnih odnosa. Tužena u reviziji ukazuje na potrebu ujednačavanja sudske prakse i pravno stanovište izraženo u odluci Vrhovnog kasacionog suda Rev 2156/2020, ali kako nije reč o identičnoj činjeničnoj i pravnoj situaciji kao što je ova, to nema potrebe za odlučivanjem o reviziji radi ujednačavanja sudske prakse. Na osnovu iznetog, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu člana 404. stav 2. ZPP odlučio kao u stavu prvom izreke.

Ispitujući dozovljenost revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je našao da izjavljena revizija nije dozvoljena.

Prema članu 403. stav 3. ZPP revizija nije dozvoljena u imovinsko-pravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe. Tužba u ovoj parnici podneta je 08.07.2019. godine, a vrednost predmeta spora je 2.700.000,00 dinara.

Kako se u konkretnom slučaju radi o imovinsko-pravnom sporu u kome vrednost predmeta spora pobijanog dela očigledno ne prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija nije dozvoljena.

Na osnovu člana 413. ZPP odlučeno je kao u stavu drugom izreke.

Predsednik veća – sudija

Dragana Marinković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić