Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 4116/2022
20.04.2022. godina
Beograd

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Slađane Nakić Momirović, predsednika veća, Marine Milanović, Dragane Boljević, Branke Dražić i Danijele Nikolić, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Petar Jovčić, advokat iz ..., protiv tuženog JP „Vodovod“ Vranje, koga zastupa punomoćnik Aleksandra Stošić, advokat iz ..., radi duga, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1119/21 od 01.12.2021. godine, na sednici održanoj 20.04.2022. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o reviziji tužioca izjavljenoj kao izuzetno dozvoljenoj, protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1119/21 od 01.12.2021. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužioca izjavljena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1119/21 od 01.12.2021. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 1119/21 od 01.12.2021. godine, u delu koji se revizijom pobija stavom drugim izreke, preinačena je presuda Osnovnog suda u Vranju P 2092/19 od 22.02.2021. godine, tako što je ukinut platni nalog Osnovnog suda u Vranju Pl.br. ../19 od 17.09.2019. godine za iznos glavnog duga od 6.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 17.05.2019. godine do isplate na ime naknade za pružene advokatske usluge po računu br. ../2019 od 08.05.2019. godine, kao i za iznos od 7.900,00 dinara na ime troškova izdavanja platnog naloga, i odbijen tužbeni zahtev za isplatu navedenih iznosa. Stavom trećim izreke drugostepene presude preinačeno je rešenje o troškovima postupka sadržano u prvostepenoj presudi, tako što je obavezan tuženi da isplati tužiocu po tom osnovu iznos od 30.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti odluke do isplate.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužilac je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, shodno članu 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku.

Ispitujući dozvoljenost revizije na osnovu člana 404. stav 2. Zakona o parničnom postupku – ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 72/11, 49/13 – US, 74/13-US, 55/14, 87/18 i 18/20), Vrhovni kasacioni sud je našao da nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji kao izuzetno dozvoljenoj, uzimajući u obzir vrstu spora i sadržinu tražene sudske zaštite, način presuđenja i razloge za odbijanje tužbenog zahteva. Naime, predmet tražene sudske zaštite je isplata naknade za pružene advokatske usluge u predmetu Osnovnog suda u Vranju R4 I 4223/08, a drugostepenom presudom je prvostepena presuda preinačena i tužbeni zahtev odbijen, pošto je utvrđeno da tužilac nije imao punomoćje za podnošenje prigovora radi ubrzanja postupka u označenom predmetu i da je prigovor iz tog razloga odbačen, kao izjavljen od neovlašćenog lica. Shodno navedenom, sporno pravno pitanje u pogledu trajanja ugovora o zastupanju koji su stranke zaključile i pitanje da li je ovlašćeno lice kod tuženog, kao vlastodavca, poverio tužiocu kao punomoćniku da preduzima određene pravne radnje u postupku ili je takvo punomoćje izostalo, vezano je za konkretno činjenično stanje i rešavanje spornog odnosa stranaka. Obrazloženje pobijane presude za odluku o odbijanju tužbenog zahteva ne odstupa od dosadašnjeg tumačenja i primene materijalnog prava, u vezi sa zakonskim razlozima datim za odbijanje tužbenog zahteva, tako da ne postoji potreba za novim tumačenjem prava. Tužilac uz reviziju nije dostavio odgovarajuće odluke o postojanju različitih sudskih odluka u činjeničnoj i pravnoj situaciji koja postoji i u konkretnom slučaju i o suprotnom presuđenju sudova o zahtevu kao što je konkretan, pa nije ispunjen zakonski uslov koji se odnosi na potrebu za ujednačavanjem sudske prakse.