U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, stranke su roditelji maloletnog VV, rođenog ... godine, koji je pravnosnažnom presudom poveren tuženoj - majci na samostalno vršenje roditeljskog prava. Maloletni VV ima uobičajene potrebe deteta tog uzrasta, nije korisnik dečijeg dodatka a osim pojave ekcema, koji se tretira kremama, nema drugih zdravstvenih problema. Živi sa majkom i babom po majci u iznajmljenom stanu, za koji tužena mesečno plaća zakupninu i druge troškove njegovog korišćenja u iznosu od 200 evra. Tužena je rođena ... godine. Zaposlena je i njena zarada iznosi oko 30.000,00 dinara mesečno, a penzija njene majke sa kojom živi u zajedničkom domaćinstvu iznosi oko 37.000,00 dinara. Povremeno daje i časove ... . Tužena je dijabetičar i nalazi se na insulinskoj terapiji koja je pokrivena zdravstvenim osiguranjem. Nema obavezu izdržavanja drugih lica. Tužilac je rođen ... godine. Po zanimanju je ... i zaposlen je u ... . Njegova mesečna zarada mesečno iznosi oko 34.000,00 dinara. Živi u porodičnoj kući u ... na koju, nakon očeve smrti, sa majkom i sestrom polaže pravo na nasleđe. Nema obavezu izdržavanja drugih lica. Od svoje zarade izdvaja 6.000,00 dinara mesečno za potrebe zajedničkog domaćinstva sa majkom. Do mesta rada u ... putuje svojim vozilom, koje koristi i za službene potrebe, tako da ima izdatke za gorivo u iznosu od oko 20.000,00 dinara mesečno (poslodavac mu refundira deo troškova u iznosu od oko 5.000,00 dinara). Tokom zimskih meseci iznajmljuje stan u ... i po tom osnovu, zajedno sa komunalijama, ima izdatak od 150 evra mesečno.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su o visini tužiočeve obaveze izdržavanja maloletnog deteta odlučili pravilnom primenom članova 154, 160, 161. i 162. Porodičnog zakona.

Revizijom se u bitno ponavljaju navodi žalbe koji su već bili predmet ocene drugostepenog suda.

Izdržavanje se određuje od podnošenja zahteva, na osnovu potreba poverioca izdržavanja - maloletog deteta i mogućnosti dužnika izdržavanja - tužioca. Minimalna suma izdržavanja - naknada za hranjenike i lica na porodičnom smeštaju, koju periodično utvrđuje nadležno ministarstvo, nije iznos potreban za izdržavanje već samo jedna od činjenica o kojima sud vodi računa kad odlučuje o visini izdržavanja (član 160. stav 4. Porodičnog zakona), tako da se visina sredstava neophodnih za izdržavanje može utvrđivati i u višem iznosu od te naknade. Minimalna suma izdržavanja u 2019/2020 godini, koju tužilac navodi u reviziji, znatno je viša od obaveze izdržavanja utvrđene i za taj period, tako da i uz vođenje računa i o tim iznosima njegova obaveza ne bi mogla biti određena u nižem iznosu. Tužilac je mlada, zdrava, radno sposobna osoba, dužna da angažuje sve svoje mogućnosti da doprinese izdržavanju deteta. Njegova profesija omogućava dodatni rad i mogućnost sticanja dodatnih prihoda. Tu okolnost tužilac je isticao u tužbi kao jednu od činjenica zbog kojih bi maloletno dete trebalo poveriti njemu na samostalno vršenje roditeljskog prava, jer su njegove mogućnosti za staranje bolje od mogućnosti tužene. Zato, po oceni Vrhovnog kasacionog suda, nisu prihvatljivi ni istaknuti navodi izneti u reviziji da tužilac nema mogućnost dodatnog rada i ostvarivanja dodatne zarade.

Zbog toga, po stanovištu revizijskog suda, nisu osnovani navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava pa je zato na osnovu člana 414. stav 1. ZPP odlučeno kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić