.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 736/2020
04.06.2020. godina
Beograd
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislave Apostolović, predsednika veća, Branislava Bosiljkovića, Branke Dražić, Danijele Nikolić i Dobrile Strajina, članova veća, u parnici tužioca Javno preduzeće za komunalne delatnosti „Badnjevo“ Negotin, čiji je punomoćnik Radiša Srejić, advokat iz ..., protiv tuženog AA iz ..., čiji je punomoćnik Ivica Radonjić, advokat iz ..., radi duga, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Negotinu Gž 710/19 od 10.10.2019. godine, u sednici veća održanoj dana 04.06.2020. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Negotinu Gž 710/19 od 10.10.2019. godine.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog izjavljena protiv presude Višeg suda u Negotinu Gž 710/19 od 10.10.2019. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Negotinu P 149/19 od 27.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijen je prigovor tuženog kao delimično neosnovan pa se zaključak izvršitelja za područje Osnovnog suda u Negotinu Radomira Milojevića iz ... broj I.Ivk-178/13 od 30.12.2013. godine održava na snazi u delu određene obaveze tuženog da tužiocu na ime pruženih komunalnih usluga – isporuke toplotne energije za period od 20.05.2012. godine do 15.05.2013. godine isplati iznos od 42.750,80 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 17.05.2013. godine, kao dana podnošenja tužbe pa do konačne isplate, kao i u delu odluke o troškovima izvršenja u iznosu od 12.911,46 dinara, dok se navedeni zaključak izvršitelja u preostalom delu određene obaveze tuženog ukida, te se tužbeni zahtev tužioca isplatom zakonske zatezne kamate na iznos glavnog duga od 42.750,80 dinara, počev od 25.12.2012. godine do 17.05.2013. godine, kao dana podnošenja tužbe, kao i troškove izvršenja od dosuđenih 12.911,46 dinara pa do traženih 19.027,60 dinara, odbija kao neosnovan. Stavom drugim izreke odbijen je prigovor tuženog kao neosnovan, pa se zaključak izvršitelja za područje Osnovnog suda u Negotinu Radomira Milojevića iz ... broj I.Ivk-514/2014 od 08.12.2014. godine održava na snazi u delu određene obaveze tuženog da tužiocu na ime pruženih komunalnih usluga – isporuka toplotne energije za period od 17.04.2014. godine do 26.09.2014. godine, isplati iznos od 39.775,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 26.09.2014. godine kao dana podnošenja tužbe pa do konačne isplate, kao i u delu odluke o troškovima izvršenja u iznosu od 15.977,50 dinara. Stavom trećim izreke obavezan je tuženi da tužiocu na ime naknade troškova parničnog postupka isplati iznos od 104.580,00 dinara.
Presudom Višeg suda u Negotinu Gž 710/19 od 10.10.2019. godine odbijena je kao neosnovana žalba tuženog te se presuda Osnovnog suda u Negotinu P 149/19 od 27.05.2019. godine, u stavu prvom izreke, u delu u kojem se održava na snazi zaključak izvršitelja za područje Osnovnog suda u Negotinu, Radomira Milojevića iz ..., broj I.Ivk-178/13 od 30.12.2013. godine i u stavu drugom i trećem izreke potvrđuje.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava. Predložio je da se o reviziji odlučuje na osnovu člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku, radi ujednačavanja sudske prakse.
Prema odredbi člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11, 49/13-US, 74/13-US, 55/14 i 87/2018 – u daljem tekstu: ZPP) revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja se ne bi mogla pobijati revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u intresu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija). Stavom 2.ovog člana propisano je da o dozvoljenosti i osnovanosti revizije odlučije Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.
Parničnom postupku u ovoj pravnoj stvari prethodio je postupak izvršenja po predlogu tužioca, kao izvršnog poverioca, protiv tuženog, kao izvršnog dužnika, radi naplate potraživanja po osnovu isporučene električne i toplotne energije. Nižestepeni sudovi su pružili pravnu zaštitu novčanom potraživanju tužioca,koje nije zastarelo u utuženom periodu, s pozivom na odredbe člana 378. stav 1. tačka 1. Zakona o obligacionim odnosima, sa obrazloženjem da je tužilac dokazao da tuženi kao registrovani i stvarni korisnik svoju obavezu isplate naknade za pružene usluge i grejanje nije izvršio po dospeću, pa je održao na snazi zaključak izvršitelja u delu obaveze da tuženi tužiocu na ime glavnog duga za utuženi peiod isplati iznos od 42.750,80 dinara kao i iznos 39.775,00 dinara.
Uzimajući u obzir vrstu spora i sadržinu tražene sudske zaštite, način presuđenja i razloge za usvajanje tužbenog zahteva, u konkretnom slučaju ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana. Tuženi u reviziji ukazuje na činjenice i pravna pitanja koja se odnose na konkretan spor, što nije razlog za odlučivanje o reviziji kao posebnoj reviziji. Obrazloženje pobijane drugostepene presude za odluku o potvrđivanju prvostepene presude, u skladu je sa postojećom sudskom praksom u tumačenju i primeni materijalnog prava tako da ne postoji potreba za novim tumačenjem prava. Stoga, bez obzira na sudske odluke na koje se tuženi poziva u reviziji, po oceni Vrhovnog kasacionog suda, ne postoji poteba da se odlučuje o posebnoj reviziji tuženog radi ujednačavanja sudske prakse.
Iz navedenih razloga, posebna revizija tuženog nije dozvoljena, pa je primenom člana 404. ZPP odlučeno kao u stavu prvom izreke.
Ispitujući dozvoljenost revizije na osnovu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija nije dozvoljena.
U imovinsko pravnim sporovima o dozvoljenosti revizije odlučuje se primenom člana 403. stav 3. ZPP kojim je propisano da revizija nije dozvoljena ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Tužilac je inicijalni akt – predlog za izvršenje podneo 17.12.2014. godine za isplatu novčanog iznosa od 42.750,00 dinara sa pripadajućom kamatom i troškovima izvršenja, što očigledno ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, koja je merodavna za ocenu dozvoljenosti revizije u smislu navedenog člana 403. stav 3. ZPP.
Zbog toga je primenom člana 413. ZPP, odlučeno kao u drugom stavu izreke.
Predsednik veća - sudija
Branislava Apostolović,s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
