Presudom Višeg suda u Jagodini Gž 1051/19 od 13.10.2020. godine odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Trećeg osnovnog suda u Beogradu P 1133/15 od 06.12.2016. godine.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužena je, zbog pogrešne primene materijalnog prava, blagovremeno izjavila reviziju predviđenu članom 404. ZPP (posebna revizija).

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, u ovom sporu potrebno je dozvoliti odlučivanje o izjavljenoj reviziji radi tumačenja prava, zbog čega je odlučeno kao u prvom stavu izreke.

Odlučujući o izjavljenoj reviziji, na osnovu člana 408. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija tužene osnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je rešenjem Skupštine tužene Opštine od 30.12.2009. godine imenovan za člana stalnog sastava Opštinske izborne komisije. Opštinska izborna komisija je 17.04.2012. godine donela Odluku o naknadama i drugim troškovima vezanim za njen rad. Tom odlukom, pored ostalog, predviđena je mesečna naknada članovima izborne komisije u iznosu od 90.000,00 dinara počev od dana raspisivanja izbora do dana okončanja svih izbornih radnji, kao i naknada u visini od 10.000,00 dinara za mesece u kojima se održavaju sednice Komisije. Predsednik tužene opštine je 05.06.2012. godine doneo rešenje kojim se odobrava isplata iznosa od ukupno 1.900.000,00 dinara na ime naknade za rad članovima Opštinske izborne komisije u proširenom sastavu, koja će se izvršiti iz sredstava obezbeđenih putem transfera od Skupštine Grada Beograda. Tužiocu je isplaćen iznos od 67.000,00 dinara.

Polazeći od tako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su usvojili tužbeni zahtev primenom Odluke o naknadama i troškovima za rad Opštinske izborne komisije od 17.04.2012. godine i odredbe člana 154. stav 1. Zakona o obligacionim odnosima. Po stanovištu sudova, Opštinska izborna komisija je samostalna i nezavisna u svom radu, a odluku o visini naknada donela je po ugledu na iste odluke Republičke izborne komisije i Gradske izborne komisije kojima je visina naknade za rad njenih članova određena u istom iznosu.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, osnovano se revizijom tužene ukazuje na pogrešnu primenu materijalnog prava.

Odredbom člana 57. Zakona o lokalnim izborima propisano je se sredstva za sprovođenje izbora i finansiranje izborne aktivnosti za izbor odbornika obezbeđuju u budžetu jedinice lokalne samouprave. I Poslovnikom Opštinske izborne komisije tužene opštine („Službeni list Grada Beograda“ broj 15/12) predviđeno je da se sredstva za rad organa za sprovođenje izbora, izborni materijal i druge troškove sprovođenja izbora određuju u budžetu grada i budžetu opštine. Prema članu 54. stav 1. Zakona o budžetskom sistemu, obaveze koje korisnik budžetskih sredstava preuzima moraju odgovarati aproprijaciji koja im je odobrena za tu namenu u budžetskoj godini.

U konkretnom slučaju, Odlukom o budžetu tužene za 2012. godinu („Službeni list Grada Beograda“ broj 57/11) za rad Opštinske izborne komisije nisu predviđena sredstva iz budžeta opštine, već iz izvora 07-ostali nivoi vlasti. Za njen rad su iz sredstava Grada Beograda preneta sredstva u iznosu od 1.900.000,00 dinara (izveštaj Državne revizorske institucije o reviziji finansijskih izveštaja, završnog računa, budžeta i pravilnost i poslovanja Gradske Opštine Surčin za 2012. godinu). Ova sredstva iskorišćena su za isplatu naknada članovima stalnog i proširenog sastava Opštinske izborne komisije, po rešenju predsednika tužene Opštine od 05.06.2012. godine, tako što je članovima stalnog sastava isplaćeno ukupno 1.288.000,00 dinara (tužiocu 67.000,00 dinara), a članovima proširenog sastava isplaćeno je ukupno 612.000,00 dinara. Na taj način su sredstva dodeljena za rad Opštinske izborne komisije u celosti iskorišćena i dalje isplate po tom osnovu se ne mogu vršiti, jer za to više ne postoje budžetska sredstva planirana za tu namenu. U takvoj situaciji, postojanje odluke Opštinske izborne komisije o naknadama i drugim troškovima za njen rad ne može uticati na drugačije odlučivanje, jer je ista doneta bez adekvatnih parametara i proračuna (izveštaj Državne revizorske institucije), odnosno jer nema obezbeđenih sredstava za tu namenu.

Iz navedenih razloga, na osnovu člana 416. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u drugom stavu izreke.

Odluka sadržana u trećem stavu izreke, doneta je na osnovu člana 165. stav 2. u vezi sa članovima 153. stav 1. i 154. stav 1. ZPP. Tuženoj su, u skladu sa određenim zahtevom postavljenim na ročištu za glavnu raspravu od 16.12.2016. godine, dosuđeni troškovi za sastav odgovora na tužbu i jednog obrazloženog podneska, kao i za zastupanje na jednom održanom ročištu u iznosu od po 6.000,00 dinara. Troškovi za sastav žalbe tuženoj nisu dosuđeni jer zahtev za njihovu naknadu nije bio određen na način predviđen članom 163. stav 2. ZPP (po visini), dok troškovi za sastav revizije nisu ni traženi.

Predsednik veća - sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić