Protiv drugostepene presude u odbijajućem delu, tužilja je blagovremeno izjavila reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Tužena je dostavila odgovor na reviziju.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao drugostepenu presudu u pobijanom delu, u smislu člana 408. važećeg Zakona o parničnom postupku - ZPP i utvrdio da revizija tužilje nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilja je kod tuženog bila u radnom odnosu na neodređeno vreme, a od 01.05.2012. godine obavljala je poslove direktora filijale tužene u ... . Povodom prijave unutrašnjeg uzbunjivača o nepravilnom radu u filijali ..., tužena je sprovela interni postupak kontrole, kojom prilikom su uzete izjave od klijenata i zaposlenih u toj filijali, kao i od tužilje, uz pregled video nadzora. Nakon sprovedenog internog postupka kontrole, tužena je dostavila tužilji upozorenje o postojanju otkaznih razloga od 09.11.2016. godine, uz istovremeno privremeno udaljenje sa rada. U upozorenju su detaljno navedeni sadržina izjava klijenata, zaposlenih i tužilje, u vezi sa prenosom sredstava sa računa banke na račun klijenata bez potpisanih ugovora, o prigovoru klijenta – menjačnice „BB“ iz ... u vezi sa manje isplaćenim sredstvima i prijave rukovodioca o tome da se u filijali ... vrše isplate na račun pravnog lica klijenta bez fizičkog prisustva ovlašćenog lica. Tužilja se izjasnila o navodima iz upozorenja. Pobijanim rešenjem od 30.11.2016. godine tužilji je otkazan ugovor o radu sa pripadajućim aneksima zbog toga što je kao direktor filijale ...svojom krivicom izvršila povrede radnih obaveza u produženom vremenskom trajanju, propisane članom 179. stav 2. tač. 1. i 5. Zakona o radu i članom 51. tač. 1., 2. i 15. Pravilnika o radu tužene. U postupku je utvrđeno da je tužilja učinila povredu radne obaveze propisanu odredbom člana 51. tačka 1. Pravilnika o radu tužene, koja se odnosi na nepoštovanje Uputstva za prijem, kontrolu i izvršenje naloga u domaćem platnom prometu, i to tačke 4. ovog Uputstva kojom je regulisana isplata gotovine – nalog za isplatu. Utvrđeno je da je tužilja nalagala blagajnicama prijem pazara i isplate sa računa klijenata pravnih lica bez prisustva ovlašćenog lica klijenta na šalteru filijale, i to isplate sa računa klijenta ... u periodu od 28.07.2016. godine do 01.09.2016. godine, odnosno da je bez prisustva navedenog klijenta vršena isplata 01.08.2016. godine iznosa od 87.896,00 dinara na blagajni zaposlene VV; dana 26.08. i 27.08.2016. godine 2.630,00 i 12.850,00 dinara na blagajni zaposlene GG; dana 31.08.2016. godine iznos od 2.800,00 dinara na blagajni zaposlene DD i dana 01.09.2016. godine iznosa od 13.870,00 dinara, 84.112,00 dinara i 12.853,00 dinara na blagajni zaposlene ĐĐ, kao i da su osim izvršenih isplata sa računa bez fizičkog prisustva ovlašćenog lica izvršene i uplate pazara bezgotovinskim nalozima za prenos. Blagajnici su tom prilikom postupali po nalogu tužilje kao direktora filijale, uprkos tome što je to bilo suprotno internim aktima tužene. Tužilja je bila svesna i bilo joj je poznato da je takvo postupanje suprotno Uputstvu za prijem, kontrolu i izvršenje naloga u domaćem platnom prometu.

Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, pravilno je u nižestepenim presudama primenjeno materijalno pravo kada je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev tužilje za poništaj rešenja kojim joj je otkazan ugovor o radu i da se tuženi obaveže da je vrati na rad.

Naime, u postupku je utvrđeno da je tužilja, kao direktor filijale ..., svojom krivicom izvršila povredu radne obaveze propisanu članom 179. stav 2. tač. 1. i 5. Zakona o radu, tako što je nalagala blagajnicima prijem pazara i isplate sa računa klijenata pravnih lica bez prisustva ovlašćenog lica klijenta na šalteru filijale, u cilju činjenja usluga klijentima, iako joj je bilo poznato da je takvo postupanje suprotno Uputstvu za prijem, kontrolu i izvršenje naloga u domaćem platnom prometu. Zato je pobijano rešenje o otkazu ugovora o radu tužilje zakonito, imajući u vidu takođe da u slučaju kada je zaposlenom otkazan ugovor o radu zbog više povreda radne obaveze, za odluku o zakonitosti otkaznog akta dovoljno je utvrđenje da je zaposleni svojom krivicom učinio samo jednu od više povreda radnih obaveza koje su mu stavljene na teret. S obzirom na navedeno, tužena nije u obavezi da tužilju vrati na rad, u smislu člana 191. stav 1. Zakona o radu.

Revizijom tužilje neosnovano se ukazuje na pogrešnu primenu materijalnog prava i navodi da je tužilja postupala u skladu sa uobičajenom praksom tužene kada su u pitanju „VIP“ klijenti, jer ovakvi navodi ne proizilaze i iz utvrđenog činjeničnog stanja i internih akata tužene.

Iz navednih razloga, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP.

Predsednik veća - sudija

Jasminka Stanojević, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić