Protiv drugostepene presude, tužilac je blagovremeno preko punomoćnika izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava i potrebe ujednačavanja sudske prakse.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, ispunjeni su uslovi za odlučivanje o reviziji tužioca, kao izuzetno dozvoljenoj u smislu člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postpku – ZPP (''Službeni glasnik RS'' br. 72/11, 55/14), budući da su uz reviziju dostavljene odluke iz kojih proizilazi da su osnovani revizijski navodi o različitom odlučivanja apelacionih sudova u istoj pravnoj stvari, pa postoji potreba ujednačavanja sudske prakse.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao drugostepenu presudu u pobijanom delu, na osnovu člana 408. ZPP i utvrdio da je revizija tužioca osnovana.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je kod tužene zaposlen kao policajac, na radnom mestu pomoćnika šefa smene dežurne službe, i u periodu od septembra 2011. godine zaključio sa decembrom 2011. godine obavljao je noćni rad. Izvršeno je upoređivanje koeficijenata tužioca, koji je lice sa statusom ovlašćenog službenog lica, sa koeficijentom državnog službenika koji obavlja administrativno-tehničke i daktilografske poslove i nema neredovnosti u radu, i utvrđeno da je tužilac ostvario pravo na uvećanu platu u skladu sa članom 147. Zakona o policiji, pa je njegov zahtev za isplatu uvećane plate po osnovu noćnog rada za sporni period odbijen.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, u nižestepenim presudama je u pobijanom delu zbog pogrešne primene materijalnog prava činjenično stanje ostalo nepotpuno utvrđeno.

Članom 147. Zakona o policiji (''Službeni glasnik R'', br. 101/05, 63/09), stavom 1. je propisano da se zbog posebnih uslova rada, opasnosti za život i zdravlje, odgovornosti, težine i prirode poslova, rada na dan praznika koji je neradan dan, noćnog rada, rada u smenama, prekovremenog rada, dežurstava, pripravnosti i drugih vidova neredovnosti u radu, zaposlenima u Ministarstvu mogu utvrditi koeficijenti za obračun plata koji su od 30 do 50% nominalno veći od koeficijenata za druge državne službenike, a u visini mase sredstava potrebnih za isplatu dodatnih koeficijenata iz člana 146. stav 1. ovog Zakona. Stavom 3. je propisano da se na prava i obaveze proistekle iz napred navedenih posebnih uslova rada ne primenjuju odredbe opštih radnopravnih propisa o uvećanoj zaradi.

Iz navedene zakonske odredbe proizilazi da tužilac ima pravo na uvećanje plate po osnovu prekovremenog rada, rada noću i rada u dane državnog i verskog praznika koji su neradni dani, ukoliko nije dobio uvećanje osnovne plate od 30 do 50% po tom osnovu u spornom periodu. S obzirom na sadržinu člana 147. Zakona o policiji, uporedni radnik mora biti policajac koji nema status ovlašćenog službenog lica, sa istom školskom spremom koju ima tužilac. U slučaju da je svim policajcima priznat status ovlašćenog službenog lica, upoređivanje se vrši sa drugim državnim službenikom istog stepena stručne srepeme. Stoga se ne može prihvatiti zaključak nižestepenih sudova da je tužbeni zahtev tužioca neosnovan i da mu je uvećan koeficijent po osnovu neredovnosti, budući da je upoređivanje osnovnog i dodatnog koeficijenta radnog mesta tužioca, koji je policajac sa statusom ovlašćenog službenog lica, vršeno sa koeficijentima službenika koji obavlja administrativno-tehničke i daktilografske poslove. Stoga su nižestepene presude u ovom delu ukinute.

U ponovnom postupku, prvostepeni sud će uzeti u obzir iznete primedbe i doneti pravilnu i zakonitu odluku.

Iz navedenih razloga, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP.

                                                                                                              Predsednik veća-sudija

                                                                                                              Snežana Andrejević. s.r.