Odlučujući o izjavljenoj reviziji, na osnovu člana 403. stav 2. tačka 1. i člana 408. ZPP u vezi člana 208. Porodičnog zakona, Vrhovni sud je našao da revizija tuženog nije osnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, pravnosnažnom presudom Osnovnog suda u Valjevu P2 50/15 od 10.03.2015. godine, donetom u sporu za razvod braka tužiljinih roditelja, obavezan je tuženi da plaća izdržavanje tužilji (rođenoj ...2007. godine) u iznosu od 10.000,00 dinara mesečno. Istom presudom je u korist tužilje i njene majke ustanovljeno pravo stanovanja u kući tuženog, koje je trajalo sve do kupovine stana (tokom 2017. godine) iz sredstava kredita koje tužiljina majka još uvek otplaćuje u iznosu od 90 evra mesečno. Tužilja je sada učenica srednje ... škole i za njeno izdržavanje je mesečno neophodan iznos od 53.000,00 dinara. Njena majka je u radnom odnosu i ostvaruje zaradu u visini od oko 67.000,00 dinara mesečno, i osim stana u kojem živi sa tužiljom nema u svojini drugu nepokretnu imovinu. Tuženi sada živi u drugom braku i otac je troje maloletne dece starosti 5, 7 i 9 godina. Sa suprugom i decom živi u iznajmljenom stanu za koji plaća zakupninu od 220 evra mesečno, u čije renoviranje je uložio 100.000,00 dinara. On je osnivač i direktor privrednog društva „... taksi ...“, koje raspolaže sa 13 vozila kojima pruža usluge taksi prevoza i na međunarodnim relacijama. Tuženi i njegova supruga, po isplatnim listama, ostvaruju mesečnu zaradu u iznosu od 95.000,00 odnosno 92.000,00 dinara. Tuženi često putuje i na društvenim mrežama objavljuje fotografije sa putovanja u inostranstvo. Suvlasnik je ½ dela kuće u ... i zemljišta.

Na osnovu tako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su pravilnom primenom materijalnog prava odlučili o tužiljinom zahtevu za izmenu ranije donete odluke o izdržavanju i povećanju njegove visine.

Odredbom člana 164. Porodičnog zakona propisano je da se visina izdržavanja može smanjiti ili povećati, ako se promene okolnosti na osnovu kojih je doneta prethodna odluka.

Odluka o visini obaveze tuženog da izdržava tužilju, određena pravnosnažnom presudom Osnovnog suda u Valjevu P2 50/15 od 10.03.2015. godine, doneta je na osnovu sporazuma stranaka u tom sporu. Do podnošenja tužbe za izmenu te odluke proteklo je 9 godina, u kom periodu su nastupile promenjene okolnosti koje opravdavaju potrebu da se ranije doneta odluka o izdržavanju izmeni i poveća visina obaveze tuženog. Tužilja je sada starijeg uzrasta i učenica je srednje škole, zbog čega su za zadovoljavanje njenih obrazovnih, socijalnih, kulturnih i drugih potreba neophodna veća novčana sredstva, u čijem obezbeđivanju tuženi mora učestvovati sa većim iznosom od ranije dosuđenog.

Odredbom člana 160. stav 1. Porodičnog zakona propisano je da se izdržavanje određuje prema potrebama poverioca i mogućnostima dužnika izdržavanja, pri čemu se vodi računa o minimalnoj sumi izdržavanja. Stavom 2. i 3. te odredbe predviđene su okolnosti od kojih zavise potrebe poverioca izdržavanja i mogućnosti dužnika izdržavanja, a stavom četvrtim je minimalna suma izdržavanja izjednačena sa naknadom za hranjenike, odnosno za lica na porodičnom smeštaju koju periodično utvrđuje ministarstvo nadležno za porodičnu zaštitu, u skladu sa zakonom. Prema članu 162. stav 3. navedenog zakona, ako je poverilac izdržavanja dete, visina izdržavanja treba da omogući najmanje takav nivo životnog standarda za dete kakav uživa roditelj dužnik izdržavanja.

Nižestepeni sudovi su pravilnom primenom navedenih odredbi utvrdili da je za tužiljino izdržavanje, s obzirom na njen uzrast i sredinu u kojoj živi, potrebno 53.000,00 dinara mesečno (minimalna suma izdržavanja, po objavljenim podacima iznosi 46.476,00 dinara). Pravilno su ocenjene i mogućnosti tuženog - dužnika izdržavanja, i to ne samo na osnovu činjenice o visini njegove zarade u preduzeću čiji je osnivač i direktor, već i na osnovu drugih činjenica. Okolnosti u kojima tuženi živi, naročisto česta putovanja u inostranstvo koja su propraćena fotografijama objavljenim na društvenim mrežama, ukazuju da je reč o osobi višeg životnog standarda, koji može biti obezbeđen samo većim prihodima od onih koji su prikazani obračunskim listama njegove zarade. Prilikom ocene mogućnosti tuženog da plaća izdržavanje u iznosu od 30.000,00 dinara mesečno voćeno je računa i o tome da je on otac troje maloletne dece, ali i o tome da u njihovom izdržavanju učestvuje i majka dece - supruga tuženog, koja po podacima iz isplatnih lista ostvaruje približno istu zaradu kao i tuženi. Osim toga, kako to pravilno uviđa drugostepeni sud, sva deca tuženog su maloletna i on je zato dužan da svakim dozvoljenim radom obezbeđuje sredstva za njihovo izdržavanje.

Iz navedenih razloga, po oceni revizijskog suda, nisu osnovani navodi tuženog o pogrešnoj primeni materijalnog prava. Tuženi u reviziji doslovno ponavlja navode žalbe koje je drugostepeni sud imao u vidu kada je odlučivao o tom pravnom leku. Zbog toga revizijski sud, saglasno članu 414. stav 2. ZPP, neće detaljno obrazlagati presudu kojom odbija reviziju kao neosnovanu.

Predsednik veća - sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković