Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu, u smislu člana 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ 72/11 ... 18/20), pa je utvrdio da revizija tužilje nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti. U reviziji se ne ukazuje posebno na ostale bitne povrede odredaba parničnog postupka zbog kojih se revizija, u smislu člana 407. stav 1. tačka 2. i tačka 3. ZPP, može izjaviti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tuženi BB je od 30.12.1973. godine bio u braku sa DD, majkom tuženih VV i GG. Živeli su u stanu u ..., s tim što je tuženi BB, zbog porodičnog posla, od 1992. godine počeo češće da boravi u ... .

Tužilja i tuženi BB su se upoznali tokom 1992. godine, kada je tužilja iz ... došla na rad u ..., a u to vreme oboje su bili u braku, s tim što su tužiljin suprug i dvoje dece živeli u ... . Zajednica života tužilje i tuženog BB uspostavljena je 1993. godine, kada se tužilja razvela od svog supruga, s tim što u vreme zasnivanja zajednice života sa tuženim BB tužilja nije posedovala nikakvu imovinu. Brak tuženog BB i DD je razveden presudom Drugog opštinskog suda u Beogradu P 5676/93 od 24.02.1994. godine, a 01.08.1995. godine zaključen je brak između tužilje i tuženog BB.

Od zasnivanja vanbračne zajednice, i po zaključenju braka, oni su živeli u stambenom objektu do ulice, gde i sada žive, a sa njima je živeo tužiljin sin iz prvog braka, koji je tada imao … godina i kog su izdržavali, s obzirom da nije dobijao izdržavanje od svog oca. Sa njima je živeo i tuženi VV, koji je 1993. godine došao kod oca u ..., s tim što je povremeno boravio i kod majke u ..., a u periodu decembar 1994. – decembar 1995. godine bio je na odsluženju vojnog roka. Tuženi GG je živeo sa majkom u ..., gde je pohađao srednju školu. Od 1999. godine sa tužiljom i tuženim BB je živela i tužiljina ćerka, koja je i do tada kod njih boravila tokom leta, kada je dolazila iz ... u ... . Tužilja je obavljala sve poslove u domaćinstvu. Brak tužilje i tuženog BB je razveden tokom 2010. godine, ali zajednica života i dalje postoji.

Porodični posao proizvodnje i prodaje proizvoda od ... za domaćinstvo započela je sada pok. majka tuženog BB, koji je sa njom radio počev od 1978. godine, a svoju radnju je osnovao 1987. godine, da bi se ovom poslu 80-tih godina priključio i ĐĐ, brat od tetke tuženog BB. U porodični posao je bila uključena i DD, koja je krajem 80-tih i početkom 90-tih godina aktivno učestvovala u procesu proizvodnje. Kada se tuženi VV preselio u ... otac ga je uključio u posao proizvodnje ..., od 1993. godine on je radio u radionici sa ocem i stricem, a bio je i vlasnik STR ...“ ..., registrovane za trgovinu na malo mešovitom robom, u kojoj su, između ostalog, prodavani i proizvodi iz porodične radionice, a od 14.02.1997. godine bio je i vlasnik STR „... – ...“ iz ..., koja je registrovana za trgovinu na veliko i malo proizvodima od ... za domaćinstvo. Radionica je tada dobro poslovala i ostvarivani su značajni prihodi, koji su raspoređivani od strane BB, tako što su deljeni između njega, ĐĐ i VV.

ĐĐ je 1996. godine napustio porodični posao i tada mu je isplaćen ortački udeo, a tuženom BB su ostale mašine koje su ranije uvezene na bratovljevu carinsku deklaraciju, koje su prodate i od ostvarivanih sredstava su u januaru 1996. godine kupljene 4 mašine za ..., koje su predmet tužbenog zahteva. Pre kupovine ovih mašina tuženi BB je pozajmio 15.000 DM od kumova, kako bi završio neke poslove pred Novu godinu, a dug je vratio već nakon 15 dana, kada je naplatio potraživanja koja je iz poslovanja imao prema trećim licima.

Tužilja se tokom 1998. i 1999. godine uključila u posao svog supruga, pomagala mu je radom u radnji, te prevozila i prodavala ... proizvode po celoj Srbiji. U radnji tuženog BB je 1999. godine počela da radi i tužiljina ćerka, a nakon što se ovaj penzionisao 2008. godine, delatnost proizvodnje i prodaje proizvoda od ... za domaćinstvo je nastavio da obavlja njegov sin VV.

Nepokretnosti na parceli broj .../... KO ... izgrađene su od sredstava stečenih višegodišnjim poslovanjem porodične radionice. Na navedenoj parceli, koja je bila u suvlasništvu BB i njegove majke, najpre je 1988. godine izgrađen stambeno-poslovni objekat do ulice, koji je ugovorom o poklonu Ov. .../... od 31.10.2008. godine tuženi BB poklonio svojim sinovima VV i GG, i to po 1/3 dela nepokretnosti koju je stekao deobom zajedničke imovine sa njihovom majkom i koje su bile predmet poravnanja od 12.10.1995. godine koje je zaključeno između BB i DD.

U vreme kada se razgovaralo o podeli zajedničke imovine njegovih roditelja, tuženi VV je odlučio da zasnuje vanbračnu zajednicu sa sadašnjom suprugom, te je između njegovog oca, majke i bake postignut dogovor da se u dvorišnom delu proširi radionica i izgradi stambeni objekat za njega i njegovu porodicu, što je i ranije planirano, pa je u skladu sa postignutim dogovorom, u produžetku stambeno- poslovnog objekta do ulice izgrađen i drugi stambeno-poslovni objekat, koji se sastoji od prizemlja, sprata i potkrovlja. Izgradnja tog objekta je započeta 1995. a završena 1996. godine, kada je izgrađena i garaža, s tim što su radovi finansirani od sredstava stečenih radom radionice, koja su godinama pre toga prikupljana. Izgradnju ovog objekta za tuženog VV novčano je pomagala i baka EE, kao i VV majka i deda po majci, da bi se po završetku radova on uselio u stan u dvorišnom objektu u kom i sada živi sa suprugom i troje dece, dok radionicu koristi za obavljanje delatnosti, a garažu kao skladište.

Na ovako utvrđeno činjenično stanje drugostepeni sud je pravilno primenio materijalno pravo donoseći pobijanu presudu, za koju je dao dovoljno razloga, koju u svemu prihvata i Vrhovni kasacioni sud.

Pravilno je drugostepeni sud zaključio da sporne nepokretnosti i pokretne stvari – mašine predstavljaju imovinu BB, koja je stečena porodičnim poslom proizvodnje i prodaje proizvoda od ... za domaćinstvo pre nego što je tužilja zasnovala vanbračnu zajednicu sa tuženim BB. Takođe, pravilno je drugostepeni sud zaključio da su sporne nepokretnosti izgrađene za VV i njegovu porodicu, i to u dogovoru članova porodične zajednice – njegovog oca, majke i bake. S obzirom da se tužilja tek kasnije, nakon izgradnje spornih nepokretnosti radno angažovala u radnji bivšeg supruga i na obavljanju poslova prevoza i prodaje robe, te da je do tada obavljala uobičajene poslove u domaćinstvu, da je izdržavala maloletnog sina koji je živeo sa njom i sa tuženim VV, a da tuženi VV nije bio izdržavano lice, pravilan je zaključak drugostepenog suda da doprinos tužilje nije takvog obima da joj se može priznati udeo u pravu svojine na spornim nepokretnostima, kao i na navedenim mašinama. Zato je revizija tužilje odbijena, kao neosnovana i odlučeno kao u stavu prvom izreke.

Na pravilnost pobijane presude ne utiču navodi revizije kojima se ukazuje na doprinos tužilje u izgradnji spornih nepokretnosti, s obzirom da se ti navodi odnose na činjenično stanje koje je utvrđeno u postupku i na ocenu iskaza svedoka, s obzirom da je drugostepeni sud pravilno ocenio iskaze svedoka i pravilno i potpuno utvrdio činjenično stanje. Navodi revizije koji se odnose na izgradnju stambeno- poslovnog objekta do ulice i na utvrđenje ništavosti ugovora o poklonu te nepokretnosti koji je zaključen između tuženih nemaju uticaja na pravilnost pobijane presude, s obzirom da je u pogledu te nepokretnosti i ugovor o poklonu doneta presuda Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 1296/17 od 20.09.2017. godine, protiv koje je revizija tužilje odbijena presudom Vrhovnog kasacionog suda Rev 74/2018 od 15.11.2018. godine. .

Tužilja u revizijskom postupku nije uspela, pa nema pravo na troškove tog postupka koje je tražila i opredelila, u smislu člana 153. i 154. ZPP.

Iz navedenih razloga odlučeno je kao u izreci presude, na osnovu člana 414. stav 1. i člana 165. Zakona o parničnom postupku.

Predsednik veća-sudija

Božidar Vujičić, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić