Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja prvostepeni sud je odbio tužbeni zahtev tužilje, ocenivši da se u konkretnom slučaju nisu stekli uslovi iz člana 37. Stav 6. Zakona o radu, jer nije utvrđeno da je tužilja po isteku roka za koji je radni odnos zasnovan – do 30.06.2017. godine, nastavila da kod tuženog radi pet radnih dana.

Drugostepeni sud je prihvatio zaključak prvostepenog suda da je tužbeni zahtev tužilje neosnovan, ali iz drugih razloga. Drugostepeni sud je zaključio da, kod činjenice da je tuženi korisnik javnih sredstava, do preobražaja radnog odnosa na određeno vreme u radni odnos na neodređeno vreme može doći samo u okviru maksimalnog broja zaposlenih na neodređeno vreme određenog podzakonskim aktom donetim na osnovu Zakona o budžetskom sistemu. Stoga je, u konkretnom slučaju, od značaja činjenica da li je, u vreme kada je tužilji prestao radni odnos kod tuženog, u smislu maksimalnog broja zaposlenih, bilo uslova za zasnivanje radnog odnosa na neodređeno vreme sa tužiljom.

Prema oceni Vrhovnog kasacionog suda, pravilno je odbijen tužbeni zahtev tužilje i to sa razloga navedenih u obrazloženju drugostepene presude, s obzirom da se na tuženu javnu ustanovu primenjuju odredbe o zabrani zasnivanja radnog odnosa propisane Zakonom o budžetskom sistemu, koje prvostepeni sud nije imao u vidu prilikom odlučivanja.

Zakonom o izmenama i dopunama Zakona o budžetskom sistemu („Službeni glasnik RS“, broj 95/18) je u članu 27e stav 34. propisano da korisnici javnih sredstava ne mogu zasnivati radni odnos sa novim licima radi popunjavanja slobodnih, odnosno upražnjenih radnih mesta do 31.12.2019. godine. Izuzetno od stava 34. ovog člana radni odnos sa novim licima može se zasnovati uz saglasnost tela Vlade, na predlog nadležnog ministarstva, odnosno drugog nadležnog organa, uz prethodno pribavljeno mišljenje ministarstva. Ukupan broj zaposlenih na određeno vreme zbog povećanog obima posla, lica angažovanih po ugovoru o delu, ugovoru o privremenim i povremenim poslovima, preko omladinske i studentske zadruge i lica angažovanih po drugim osnovama, kod korisnika javnih sredstava, ne može biti veći od 10% ukupnog broja zaposlenih. Izuzetno od stava 36. ovog člana, broj zaposlenih na određeno vreme zbog povećanog obima posla, lica angažovanih po ugovoru o delu, ugovoru o privremenim i povremenim poslovima, preko omladinske i studenske zadruge i lica angažovanih po drugim osnovama, kod korisnika javnih sredstava može biti veći od 10% od ukupnog broja zaposlenih, uz saglasnost tela Vlade, na predlog nadležnog ministarstva, odnosno drugog nadležnog organa, uz prethodno pribavljeno mišljenje ministarstva kako je to propisano st. 35-37. Članom 105. istog zakona, propisano je da ako su odredbe drugih zakona odnosno propisa u suprotnosti sa ovim zakonom, primenjuju se odredbe ovog zakona.

Prema stavu Vrhovnog kasacionog suda, odredbe Zakona o budžetskom sistemu kojima se propisuje zabrana zasnivanja radnog odnosa sa novim licem radi popunjavanja slobodnih, odnosno upražnjenih radnih mesta kod korisnika javnih sredstava su lex specialis u odnosu na odredbe člana 37. stav 6. Zakona o radu, kojom je, između ostalog, propisano da ako zaposleni ostane da radi kod poslodavca najmanje pet radnih dana po isteku vremena za koje je ugovor zaključen, smatra se da je radni odnos zasnovan na neodređeno vreme.

Imajući u vidu navedeno, kako je tuženi korisnik javnih sredstava, to se na njega, po pravilnoj oceni drugostepenog suda, odnosi zabrana zasnivanja radnog odnosa mimo prethodno pribavljene saglasnosti nadležnog organa.

S obzirom na izloženo, neosnovani su navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava, pa je Vrhovni kasacioni sud primenom odredbe člana 414. stav 1. ZPP odlučio kao u izreci.

Kako je revizija tužilje odbijena kao neosnovana, odbijen je njen zahtev za naknadu troškova postupka, pa je na osnovu člana 165. u vezi 153. stav 1. ZPP odlučeno kao u stavu drugom izreke.

Predsednik veća – sudija

Katarina Manojlović Andrić,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić